De behandeling van insulineresistentie omvat doorgaans aanpassingen van de levensstijl en, in sommige gevallen, medicijnen. Dit zijn de gebruikelijke behandelmethoden:

Aanpassingen in levensstijl

1. Gewichtsverlies: Als u overgewicht of obesitas heeft, kan afvallen de insulinegevoeligheid verbeteren. Streef naar een geleidelijk en duurzaam gewichtsverlies van 5-10% van uw lichaamsgewicht.

2. Gezonde voeding: Zorg voor een uitgebalanceerd dieet met veel fruit, groenten, volle granen, magere eiwitten en gezonde vetten. Beperk de inname van toegevoegde suikers, geraffineerde koolhydraten, ongezonde vetten en bewerkte voedingsmiddelen.

3. Regelmatige lichaamsbeweging :Neem deel aan regelmatige lichamelijke activiteit, zoals aërobe oefeningen (bijvoorbeeld wandelen, zwemmen, fietsen) en krachttraining. Streef naar minimaal 30 minuten matige intensiteitsoefening op de meeste dagen van de week.

4. Voldoende slaap: Het krijgen van voldoende kwaliteitsslaap (7-8 uur per nacht) kan de insulinegevoeligheid helpen verbeteren.

5. Stressbeheersing: Chronische stress kan de insulinegevoeligheid verminderen. Oefen stressverminderende technieken zoals meditatie, yoga, diep ademhalen of tijd doorbrengen in de natuur.

6. Stoppen met roken: Roken verergert de insulineresistentie. Stoppen met roken kan de insulinegevoeligheid aanzienlijk verbeteren.

Medicijnen

In sommige gevallen kunnen medicijnen nodig zijn om de insulineresistentie onder controle te houden en complicaties te voorkomen. Veel voorkomende medicijnen zijn onder meer:

1. Metformine: Dit is het eerstelijnsgeneesmiddel voor de behandeling van insulineresistentie en diabetes type 2. Het verhoogt de insulinegevoeligheid en vermindert de glucoseproductie in de lever.

2. Thiazolidinedionen (TZD's): Deze medicijnen verhogen de insulinegevoeligheid in vet- en spiercellen en verminderen de glucoseproductie in de lever. Ze worden meestal gebruikt in combinatie met andere medicijnen.

3. Natrium-glucose-cotransporter 2 (SGLT2)-remmers: Deze medicijnen verlagen de bloedsuikerspiegel door de glucose-uitscheiding in de urine te verhogen. Ze hebben ook gunstige effecten op de insulinegevoeligheid.

4. Glucagon-achtige peptide-1 (GLP-1) receptoragonisten: Deze medicijnen bootsen de werking na van GLP-1, een hormoon dat de insulinesecretie verbetert en de eetlust onderdrukt. GLP-1-receptoragonisten helpen de bloedsuikerspiegel te verlagen en de insulinegevoeligheid te verbeteren.

Een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg zal de meest geschikte behandelaanpak bepalen op basis van de algehele gezondheid van het individu, de ernst van de insulineresistentie en de daarmee samenhangende medische aandoeningen. Regelmatige controle van de bloedsuikerspiegel en HbA1c (een maatstaf voor de gemiddelde controle van de bloedsuikerspiegel over de afgelopen 2-3 maanden) is essentieel om de effectiviteit van de behandeling te beoordelen.