ouderdoms-diabetes , ook aangeduid als type 2 diabetes , een aandoening waarbij het ​​lichaam goed om de effecten van insuline , een hormoon dat helpt bij het omzetten glucose in bruikbare energie reageert niet meer . Het beheren van diabetes vereist drastische veranderingen in levensstijl , zoals het veranderen van dieet en vaststelling van een stabiele oefening regime . Geconfronteerd met deze veranderingen kan ontmoedigend zijn en zelfs een negatieve invloed op iemands geestelijke gezondheid. Ouderdomsdiabetes

Insuline is een hormoon geproduceerd door de alvleesklier, dat glucose uit het bloed verwijdert en brengt het in de cellen , waar het wordt gebruikt voor energie . In ouderdomsdiabetes ( type 2 ) diabetes , ofwel het lichaam produceert te weinig insuline om de bloedsuikerspiegel te beheren , of het lichaam niet meer reageert op insuline . Het resultaat is een ophoping van glucose in het bloed die moet worden geregeld door zorgvuldige aandacht voor dieet en lichaamsbeweging of , als dat niet voldoende is om glucose niveaus beheersen , medicijnen of insuline -injecties nodig zijn. Ouderdoms-diabetes treedt meestal op bij mensen ouder dan 45 jaar , maar het kan optreden op elk moment . Mensen met overgewicht , fysiek inactief of een familiegeschiedenis van diabetes hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van diabetes . Bovendien, degenen die een aandoening, de zogenaamde prediabetes , dat is een verhoogde bloedglucosespiegel dat is niet hoog genoeg om de criteria voor diabetes voldoen , zijn ook een verhoogd risico op de aandoening.
Psychologische effecten

volwassenen met nieuw gediagnosticeerde diabetes onder ogen moeten zien veranderen van hun levensstijl, terwijl ze zich aanpassen aan het leven met een chronische aandoening . Omdat het gewicht en lichamelijke activiteit zijn twee risicofactoren voor ouderdoms-diabetes , de diagnose veroorzaakt vaak gevoelens van schuld , schaamte en woede . Een diagnose van diabetes kan worden gezien als een symbool van zwakte voor het niet om een gezond gewicht en activiteitenniveau te handhaven . Patiënten kunnen hun familie de schuld voor het toestaan ​​van hen om ongezonde gewoonten blijven . Diabetes wordt ook geassocieerd met stemmingswisselingen als insuline niveaus fluctueren . Patiënten kunnen overhaaste beslissingen maken of ontketenen emotionele uitbarstingen en later het incident vergeten. Patiënten zijn zich vaak niet bewust van hun emotionele instabiliteit .
Depressie

Zoals bij elke chronische aandoening , diabetes gaat gepaard met een depressie . Schuld en zelfverwijt voor diabetes zijn vaak de basis voor depressie , die kan variëren van licht depressieve stemming te zware depressie . De stress van geconfronteerd met een levenslange aandoening verbindingen gevoel van depressie van de patiënt , plus belasting stimuleert de productie van insuline en kunnen interfereren met de effecten van medicijnen .
Cognitieve effecten

Adult - onset diabetes is gekoppeld aan verminderde cognitieve functioneren . Een Canadese studie gepubliceerd in het tijdschrift " Neuropsychologie " concludeerde dat mensen met diabetes had moeilijkheden bij bepaalde soorten taken , wanneer de patiënten werden vergeleken met volwassenen die geen diabetes hadden. De verminderde prestaties was niet gerelateerd aan leeftijd , wat suggereert dat de daling van de functie plaatsgevonden kort na diabetes ontwikkeld .
Psychologisch effect op de behandeling

De psychologische aspecten van diabetes rechtstreeks van invloed naleving met de aanbevelingen van de behandeling. Dit creëert alleen een neerwaartse spiraal zoals slecht gereguleerde diabetes kan de psychologische effecten verergeren . Patiënten die boos misschien ook in ontkenning en weigeren om de diagnose en de noodzakelijke veranderingen in levensstijl te accepteren . Patiënten die depressief zijn hebben de neiging om hun medicijnen te verwaarlozen of niet volgen advies over de behandeling .