Het lichaam beschikt over verschillende mechanismen om te reageren op verlaagde bloedsuikerspiegels, ook wel hypoglykemie genoemd. Deze reacties zijn bedoeld om de bloedsuikerspiegel weer normaal te maken en de homeostase te behouden. Hier is een overzicht van de reactie van het lichaam op een verlaagde bloedglucose:

1. Glucagon-afgifte :De alvleesklier geeft het hormoon glucagon af als de bloedsuikerspiegel daalt. Glucagon stimuleert de lever om opgeslagen glycogeen om te zetten in glucose en dit af te geven aan de bloedbaan. Dit proces staat bekend als glycogenolyse.

2. Remming van de insulineafgifte :De alvleesklier vermindert ook de afgifte van insuline als de bloedsuikerspiegel laag is. Insuline is het hormoon dat verantwoordelijk is voor het verlagen van de bloedsuikerspiegel, dus de remming ervan voorkomt verdere opname van glucose door cellen en helpt de resterende glucose in de bloedbaan te behouden.

3. Afgifte van adrenaline (epinefrine) :De bijnieren geven adrenaline af als reactie op hypoglykemie. Adrenaline stimuleert de afbraak van glycogeen in glucose in de lever en de skeletspieren en bevordert ook de afgifte van glucose uit vetcellen (lipolyse).

4. Verhoogde glucoseproductie in de lever :De lever speelt een cruciale rol bij het op peil houden van de bloedsuikerspiegel. Tijdens hypoglykemie verhoogt de lever de productie van glucose door processen zoals gluconeogenese (omzetting van niet-koolhydraatbronnen zoals aminozuren en glycerol in glucose) en glycogenolyse (afbraak van opgeslagen glycogeen).

5. Activering van het sympathische zenuwstelsel :Hypoglykemie veroorzaakt de activering van het sympathische zenuwstelsel, wat tot verschillende reacties leidt, waaronder een verhoogde hartslag, zweten, beverigheid, angst en hongergevoel. Deze symptomen waarschuwen het individu voor de lage bloedsuikerspiegel en zetten hem ertoe aan actie te ondernemen.

6. Verminderde glucoseopname door perifere weefsels :Om de beschikbare glucose te behouden, vermindert het lichaam de opname van glucose door perifere weefsels, zoals skeletspieren en vetweefsel. Dit helpt de beschikbaarheid van glucose voor cruciale organen zoals de hersenen en het hart te behouden.

7. Ketose en gebruik van ketonlichamen :Bij langdurige of ernstige hypoglykemie kan het lichaam in ketose raken. Tijdens ketose worden vetzuren afgebroken en omgezet in ketonlichamen, die door verschillende weefsels als alternatieve brandstofbron kunnen worden gebruikt.

Het is belangrijk op te merken dat de reactie van het lichaam op hypoglykemie strak gereguleerd is en de coördinatie van meerdere hormonen en metabolische processen omvat. Deze mechanismen werken samen om de bloedsuikerspiegel binnen een nauw bereik te houden, waardoor een goede werking van verschillende organen en weefsels in het lichaam wordt gegarandeerd.