Prikkelbare spier verwijst naar spierweefsel dat het vermogen heeft om op stimuli te reageren door een actiepotentiaal te genereren, wat leidt tot spiercontractie. Er zijn twee hoofdtypen prikkelbaar spierweefsel:skeletspieren en hartspier.

Skeletspieren is vrijwillige spier, wat betekent dat het bewust wordt gecontroleerd door het somatische zenuwstelsel. Het bestaat uit individuele spiervezels, elk omgeven door een sarcolemma, het spiercelmembraan. Wanneer een zenuwimpuls de skeletspier bereikt, zorgt dit ervoor dat het sarcolemma depolariseert, wat leidt tot een actiepotentiaal dat zich langs de spiervezels voortplant. Deze depolarisatie veroorzaakt de afgifte van calciumionen uit het sarcoplasmatisch reticulum, die zich binden aan troponine en de vorm van het troponine-tropomyosinecomplex veranderen. Hierdoor kunnen myosinekoppen zich binden aan actinefilamenten en kruisbruggen vormen, wat leidt tot spiercontractie.

Hartspier is een onvrijwillige spier, wat betekent dat deze niet bewust wordt gecontroleerd. Het wordt in het hart aangetroffen en is verantwoordelijk voor de pompwerking die het bloed door het lichaam circuleert. Hartspiervezels zijn met elkaar verbonden door gespecialiseerde structuren die geïntercaleerde schijven worden genoemd en die een snelle en gecoördineerde voortplanting van actiepotentialen door het hart mogelijk maken. Wanneer een actiepotentiaal de hartspier bereikt, veroorzaakt dit de afgifte van calciumionen uit het sarcoplasmatisch reticulum, wat leidt tot dezelfde reeks gebeurtenissen als bij het samentrekken van de skeletspieren, wat resulteert in het samentrekken van de hartspier.

Zowel de skeletspier als de hartspier zijn prikkelbaar, wat betekent dat ze actiepotentialen kunnen genereren als reactie op specifieke stimuli. De skeletspier wordt echter vrijwillig aangestuurd door het zenuwstelsel, terwijl de hartspier onwillekeurig samentrekt en wordt gereguleerd door gespecialiseerde hartgeleidingsroutes.