Als een spier volledig uitgeput zou raken van ATP, zouden verschillende kritische processen worden beïnvloed, wat zou leiden tot het stoppen van de spiercontractie en mogelijk aanzienlijke schade aan het spierweefsel zou veroorzaken. Dit is wat er zou gebeuren:

1. Verlies van spiercontractie:

ATP is de primaire energiebron voor spiercontractie. Zonder ATP kan de myosinekop niet aan actine binden en kan de kruisbrugvorming die nodig is voor spiercontractie niet plaatsvinden. Dit betekent dat de spier geen kracht kan genereren en verlamd raakt.

2. Ophoping van afvalproducten:

Tijdens spiercontractie wordt ATP afgebroken tot ADP en anorganisch fosfaat (Pi). Wanneer ATP uitgeput is, hopen de ADP en Pi zich op in het spierweefsel. De ophoping van deze afvalproducten kan de spierfunctie verstoren en bijdragen aan spiervermoeidheid.

3. Afbraak van spierglycogeen:

Bij afwezigheid van ATP zou de spier overschakelen naar alternatieve energiebronnen om een ​​bepaald niveau van contractie te behouden. Spierglycogeen, een opslagvorm van glucose, zou door anaerobe glycolyse worden afgebroken om ATP te produceren. De snelheid van ATP-productie door glycolyse is echter langzamer en minder efficiënt dan de ATP-productie door oxidatieve fosforylering (waarvoor zuurstof nodig is).

4. Productie van melkzuur:

Anaërobe glycolyse produceert melkzuur als bijproduct. Terwijl de spier glycogeen blijft afbreken zonder voldoende zuurstof, hoopt melkzuur zich op in het spierweefsel. Deze ophoping van melkzuur kan spierpijn en vermoeidheid veroorzaken en uiteindelijk leiden tot een branderig gevoel (spieracidose).

5. Spierschade:

Langdurige uitputting van ATP en de ophoping van afvalproducten kunnen spierweefsel beschadigen. Het gebrek aan energie en de zure omgeving kunnen de structurele integriteit van spiervezels verstoren, wat kan leiden tot spierbeschadiging en mogelijke gevolgen op de lange termijn als de spier niet mag herstellen en zijn ATP-voorraden niet kan aanvullen.

Daarom is de totale uitputting van ATP in een spier een kritieke aandoening die de spierfunctie ernstig schaadt en tot spierschade kan leiden als deze niet onmiddellijk wordt aangepakt.