Een spiertrekking is een kleine, onwillekeurige samentrekking van een spier. Het wordt veroorzaakt door een enkele actiepotentiaal die langs een motorische zenuwvezel reist en de afgifte van calciumionen uit het sarcoplasmatisch reticulum veroorzaakt. Deze calciumionen binden zich aan receptoren op het oppervlak van de myofilamenten, waardoor ze van vorm veranderen en aan de actinefilamenten trekken, waardoor de spier samentrekt.

Spiertrekkingen worden vaak gezien als onderdeel van een normale spiercontractie, maar kunnen ook een teken zijn van een neurologische aandoening zoals myasthenia gravis of de ziekte van Parkinson. Bij deze aandoeningen kunnen de spieren niet goed samentrekken vanwege een tekort aan respectievelijk acetylcholine of dopamine. Dit kan leiden tot zwakte, vermoeidheid en spiertrekkingen.

Spiertrekkingen kunnen ook worden veroorzaakt door een verstoord elektrolytenevenwicht, zoals een laag kalium- of magnesiumgehalte. Deze onevenwichtigheden kunnen de normale elektrische activiteit van de spieren verstoren, waardoor ze gaan trillen.

In de meeste gevallen zijn spiertrekkingen onschadelijk en behoeven geen behandeling. Als ze echter ernstig of aanhoudend zijn, is het belangrijk om een ​​arts te raadplegen om onderliggende medische aandoeningen uit te sluiten.