Het hart is een vitaal orgaan dat verantwoordelijk is voor het pompen van zuurstofrijk bloed door het lichaam. Tijdens inspanning neemt de zuurstofbehoefte van het lichaam aanzienlijk toe. Dit komt omdat fysieke activiteit vereist dat de spieren harder werken, wat op zijn beurt hun energieverbruik verhoogt. Als gevolg hiervan moet het hart meer bloed naar de spieren pompen om de benodigde zuurstof te leveren.

Om aan deze toegenomen vraag naar zuurstof te voldoen, nemen zowel de hartslag als de contractiekracht toe. Dit vereist dat de hartspier harder werkt en meer energie verbruikt, wat leidt tot een hogere zuurstofbehoefte. Verschillende factoren dragen bij aan deze verhoogde zuurstofbehoefte tijdens inspanning:

1. Verhoogde hartslag:

Tijdens het sporten neemt de hartslag toe om meer bloed per minuut rond te pompen. Hoe sneller het hart klopt, hoe meer zuurstof het nodig heeft om zijn functie te behouden.

2. Verhoogd slagvolume:

De hartspier trekt ook krachtiger samen tijdens inspanning, wat resulteert in een groter volume bloed dat bij elke slag wordt weggepompt (verhoogd slagvolume). Dit vergt extra energie- en zuurstofverbruik.

3. Verhoogd myocardwerk:

De verhoogde hartslag en het slagvolume resulteren samen in een verhoogde myocardiale inspanning. Dit verhoogde werk vereist meer energie en zuurstof om de samentrekkingen van het hart te voeden.

4. Verwijde bloedvaten:

Lichaamsbeweging zorgt ervoor dat de bloedvaten in de spieren verwijden (verwijden) om een ​​betere bloedstroom mogelijk te maken. Deze uitzetting vermindert de algehele weerstand in de bloedsomloop. Als reactie daarop moet de hartspier meer kracht genereren om voldoende bloeddruk te handhaven. Deze extra inspanning vergt meer zuurstof.

5. Verhoogde bloedtoevoer naar het hart:

Tijdens inspanning neemt ook de eigen bloedtoevoer van het hart (coronaire bloedstroom) toe om aan zijn eigen verhoogde zuurstofbehoefte te voldoen. Deze hogere coronaire bloedstroom draagt ​​bij aan de algehele zuurstofbehoefte van het hart.

6. Activering van het sympathische zenuwstelsel:

Lichaamsbeweging activeert het sympathische zenuwstelsel, waarbij hormonen zoals adrenaline (epinefrine) en noradrenaline vrijkomen. Deze hormonen verhogen de hartslag en de contractiliteit, waardoor de zuurstofbehoefte toeneemt.

Daarom verhoogt de combinatie van verhoogde werklast, snellere hartslag, krachtige samentrekkingen en de totale zuurstofbehoefte van het lichaam tijdens inspanning de zuurstofbehoefte van de hartspier aanzienlijk. Om zich hieraan aan te passen, verhoogt het hart de bloedstroom, hartslag en contractiliteit om aan de energiebehoeften van het lichaam te voldoen.