Een vrijwillige spier kan in beweging worden gebracht door een signaal van de hersenen naar de spier te sturen. Dit signaal wordt overgedragen door een zenuwimpuls, een elektrisch signaal dat langs de zenuwvezel loopt. Wanneer de zenuwimpuls de spier bereikt, zorgt dit ervoor dat de spiercellen samentrekken, waardoor de spier beweegt.

Het proces waarbij een signaal van de hersenen naar de spier wordt gestuurd, wordt vrijwillige beweging genoemd. Vrijwillige bewegingen worden gecontroleerd door de hersenschors, het deel van de hersenen dat functies op een hoger niveau bestuurt, zoals denken, taal en beweging.

Wanneer je besluit een spier te bewegen, stuurt de hersenschors een signaal naar het ruggenmerg, dat vervolgens een signaal naar de spier stuurt. Het signaal reist langs de zenuwvezels totdat het de spier bereikt, waar het de spiercellen doet samentrekken.

De snelheid van de vrijwillige beweging hangt af van het type spier en de afstand die het signaal moet afleggen. Oogspieren kunnen bijvoorbeeld heel snel bewegen, terwijl beenspieren langzamer bewegen.

Vrijwillige beweging is essentieel voor dagelijkse activiteiten zoals lopen, praten en eten. Het stelt ons ook in staat complexere taken uit te voeren, zoals sporten of een muziekinstrument bespelen.