De geïntercaleerde schijf is het belangrijkste structurele verschil dat de hartspier heeft vergeleken met skelet- en gladde spieren. Geïntercaleerde schijven zijn gespecialiseerde structuren die aangrenzende hartspiercellen verbinden, ook wel hartspiercellen genoemd. Ze spelen een cruciale rol bij het coördineren van de samentrekking en ontspanning van het hart.

1. Geïntercaleerde schijven:

Hartspiercellen zijn met elkaar verbonden door geïntercaleerde schijven, dit zijn unieke cellulaire structuren die de snelle overdracht van elektrische impulsen mogelijk maken en de synchronie van de hartspiercontracties in stand houden. Deze schijven bestaan ​​uit verschillende componenten:

- Desmosomen: Dit zijn verankerende verbindingen die aangrenzende hartspiercellen bij elkaar houden, waardoor mechanische stabiliteit aan het hartweefsel wordt geboden.

- Gap Junctions: Gap-junctions zijn kanalen waardoor ionen en kleine moleculen tussen aangrenzende hartspiercellen kunnen passeren. Ze maken de snelle verspreiding van elektrische impulsen mogelijk en zorgen voor gecoördineerde samentrekkingen van het hart.

- Fascia Adherens: Dit zijn lijmverbindingen die helpen het cytoskelet van aangrenzende hartspiercellen te verankeren, waardoor extra structurele ondersteuning wordt geboden.

2. Strepen:

Hartspiercellen vertonen strepen, die onder een microscoop afwisselend lichte en donkere banden zijn. Deze strepen worden veroorzaakt door de rangschikking van dikke en dunne filamenten gemaakt van contractiele eiwitten, vergelijkbaar met skeletspieren. De strepen van de hartspier zijn echter over het algemeen minder prominent aanwezig in vergelijking met skeletspieren.

3. Kern:

Hartspiercellen bevatten doorgaans één centraal gelegen kern, in tegenstelling tot skeletspieren die meerdere kernen hebben.

4. Mitochondriën:

Hartspiercellen hebben een hoge dichtheid aan mitochondriën, de organellen die verantwoordelijk zijn voor de energieproductie. Deze overvloed aan mitochondriën is nodig om te voldoen aan de hoge energiebehoefte van het voortdurend samentrekkende hart.

Deze structurele kenmerken dragen gezamenlijk bij aan de unieke kenmerken en functies van de hartspier, waardoor deze ritmische samentrekkingen kan genereren en in stand houden die bloed door het lichaam pompen.