Een misvorming van de thecale zak verwijst naar een afwijking of vervorming in de thecale zak, het membraan dat het ruggenmerg omringt. Het kan optreden als gevolg van verschillende onderliggende aandoeningen of ontwikkelingsproblemen. Enkele van de meest voorkomende soorten misvormingen van de thecale zak zijn:

1. Dural Ectasia: Dit wordt gekenmerkt door een uitstulping of uitzetting van de thecale zak, meestal in de onderrug of in het cervicale gebied. Het kan optreden als gevolg van zwakte in de durale zak of als gevolg van bepaalde neurologische aandoeningen.

2. Meningeaal divertikel: Een meningeaal divertikel is een zakachtig uitsteeksel of zakje dat zich uitstrekt vanaf de thecale zak. Het wordt meestal aangetroffen in de thoracale of lumbale wervelkolom en kan compressie van het ruggenmerg of de zenuwwortels veroorzaken.

3. Arachnoïdale cyste: Een arachnoïdale cyste is een met vloeistof gevulde zak binnen het arachnoïdale membraan, dat de thecale zak bekleedt. Arachnoïdale cysten kunnen overal langs de wervelkolom voorkomen, maar worden meestal gezien in het cervicale of thoracale gebied. Ze kunnen symptomen veroorzaken als ze op nabijgelegen structuren drukken.

4. Syringomyelia: Syringomyelia is een aandoening waarbij zich een met vloeistof gevulde holte of syrinx ontwikkelt in het ruggenmerg zelf, vaak gepaard gaand met vergroting van het centrale kanaal. Het kan een verscheidenheid aan symptomen veroorzaken, waaronder spierzwakte, sensorische stoornissen en pijn.

5. Spina Bifida: Spina bifida is een geboorteafwijking waarbij de neurale buis, die uiteindelijk het ruggenmerg vormt, tijdens de ontwikkeling van de foetus niet goed sluit. Dit kan leiden tot een reeks misvormingen van de thecal zak, waaronder myelomeningocele (open neuraalbuisdefect) en meningomyelocele (uitsteeksel van het ruggenmerg en de hersenvliezen door een defect in de wervelkolom).

De specifieke symptomen die gepaard gaan met een misvorming van de thecale zak zijn afhankelijk van het type misvorming, de locatie ervan en de ernst van de compressie of schade aan het ruggenmerg of de zenuwwortels. Deze misvormingen kunnen worden gediagnosticeerd door middel van beeldvormende tests zoals magnetische resonantie beeldvorming (MRI) en computertomografie (CT)-scans. Behandelingsopties variëren op basis van de onderliggende oorzaak en de ernst van de symptomen.