In de meeste gevallen is het mogelijk om het geslacht van een skelet te bepalen door bepaalde anatomische kenmerken te onderzoeken. Hier zijn enkele belangrijke indicatoren:

1. Bekken:Het bekken, en vooral de vorm van het bekken, kan aanwijzingen geven over het geslacht van een individu. Over het algemeen hebben vrouwelijke skeletten bredere en meer afgeronde bekkenbeenderen dan mannen, die doorgaans smallere en meer V-vormige bekkenbeenderen hebben.

2. Schedel:Sommige kenmerken van de schedel kunnen het geslacht van een individu aangeven. Mannelijke schedels hebben bijvoorbeeld doorgaans een meer uitgesproken wenkbrauwboog, een grotere kaak en een robuustere algehele structuur vergeleken met vrouwelijke schedels, die meestal kleiner en delicater zijn.

3. Lange botten:De lengte en verhoudingen van bepaalde lange botten, zoals het dijbeen (dijbeen) en het opperarmbeen (bovenarmbeen), kunnen ook helpen bij het bepalen van het geslacht. Mannetjes hebben doorgaans langere botten dan vrouwtjes.

4. Andere kenmerken van het skelet:Bepaalde andere kenmerken van het skelet, zoals de grootte en vorm van de ribbenkast, de kromming van de wervelkolom en de robuustheid van de botten, kunnen ook aanwijzingen geven over het geslacht van een individu.

Het is echter belangrijk op te merken dat de bepaling van het geslacht op basis van skeletresten niet altijd eenvoudig is en kan worden beïnvloed door verschillende factoren, zoals leeftijd, etniciteit en individuele variaties. In sommige gevallen kunnen aanvullende wetenschappelijke technieken zoals DNA-analyse nodig zijn voor nauwkeurige geslachtsbepaling.