Het begin en de progressie van het compartimentsyndroom kan sterk variëren, afhankelijk van verschillende factoren, waaronder de onderliggende gezondheid van het individu, de aard en ernst van het letsel en het betrokken compartiment. Hier is echter een algemeen overzicht van de tijdlijn voor de ontwikkeling van het compartimentsyndroom:

1. Vroege fase (0-6 uur): Tijdens deze fase is er sprake van verhoogde druk in het getroffen compartiment als gevolg van zwelling en bloeding, maar de weefselperfusie en oxygenatie kunnen nog steeds voldoende zijn. De symptomen in dit stadium kunnen subtiel zijn, zoals pijn die niet in verhouding staat tot het zichtbare letsel, benauwdheid en verminderd gevoel.

2. Tussenfase (6-8 uur): Naarmate de druk in het compartiment blijft toenemen, beginnen de weefselperfusie en oxygenatie in gevaar te komen. De symptomen worden duidelijker en kunnen bestaan ​​uit hevige pijn, verergering van de benauwdheid en zwelling, gevoelloosheid en zwakte in het aangedane ledemaat.

3. Late fase (8+ uur): Indien onbehandeld kan het compartimentsyndroom zich ontwikkelen tot de late fase, gekenmerkt door onomkeerbare schade aan weefsels, zenuwen en spieren in het getroffen compartiment. In dit stadium omvatten de symptomen ondragelijke pijn, verlies van gevoel, verlamming en een koude, bleke huid.

Het is belangrijk op te merken dat het compartimentsyndroom een ​​medisch noodgeval is, en dat vroege herkenning en snelle behandeling cruciaal zijn om ernstige complicaties te voorkomen en weefselschade tot een minimum te beperken. Als u vermoedt dat iemand last heeft van het compartimentsyndroom, zoek dan onmiddellijk medische hulp.