Spinale zenuwen hebben een beperkt vermogen tot zelfherstel nadat ze beschadigd zijn, maar de omvang en het succes van dit herstel hangt af van het type en de ernst van de schade.

Perifere zenuwbeschadigingen, die de zenuwen buiten de hersenen en het ruggenmerg aantasten, hebben een betere kans op zelfherstel vergeleken met verwondingen in het centrale zenuwstelsel (CZS), waartoe de hersenen en het ruggenmerg behoren. Dit komt omdat het perifere zenuwstelsel enige regeneratieve vermogens bezit.

Bij perifere zenuwbeschadigingen kunnen de omliggende weefsels en cellen een cruciale rol spelen in het herstelproces. Na schade ondergaat het distale (uiteinde) van de gewonde zenuw een proces dat bekend staat als Walleriaanse degeneratie, waarbij het axon en zijn myelineschede kapot gaan. Dit creëert een pad voor het hergroeien van zenuwvezels. Schwann-cellen, de gespecialiseerde cellen die de myeline-omhulling rond perifere zenuwen vormen, spelen een cruciale rol bij het teruggeleiden van de teruggroeiende axonen naar hun doelweefsels.

Het succes van de regeneratie van perifere zenuwen hangt af van verschillende factoren, zoals de omvang van de schade, het type aangetaste zenuwvezels en de algehele gezondheid en leeftijd van het individu. Herstel kan geleidelijk plaatsvinden over maanden tot jaren, en de mate van functioneel herstel hangt af van de aard van het letsel en de succesvolle reinnervatie van doelweefsels.

Aan de andere kant zijn verwondingen in het centrale zenuwstelsel, vooral aan het ruggenmerg, complexer en moeilijker te repareren. Het CZS mist hetzelfde regeneratieve vermogen als perifere zenuwen, en de aanwezigheid van remmende factoren in de omgeving van het CZS belemmert de zenuwregeneratie verder. Bij ruggenmergletsel vormen de ingewikkelde neurale verbindingen en de vorming van littekenweefsel (gliale littekens) extra belemmeringen voor effectief zelfherstel.

Hoewel het vermogen van spinale zenuwen om zichzelf volledig te herstellen na ernstige schade beperkt is, zijn er onderzoeksinspanningen gaande om potentiële therapeutische strategieën te onderzoeken om zenuwregeneratie te bevorderen en de functionele resultaten te verbeteren in gevallen van ruggenmergletsel en andere neurologische aandoeningen die het centrale zenuwstelsel aantasten.