Reumatoïde artritis (RA) is een auto-immuunziekte die chronische ontstekingen en schade aan de gewrichten veroorzaakt. Chemotherapie wordt doorgaans niet gebruikt om RA te behandelen, omdat het voornamelijk wordt gebruikt om kanker te behandelen.

RA wordt beheerd door middel van verschillende medicijnen en therapieën die gericht zijn op het verminderen van ontstekingen, het voorkomen van gewrichtsschade en het verlichten van pijn. Enkele veel voorkomende behandelingen voor RA zijn:

- Ziektemodificerende antireumatische geneesmiddelen (DMARD's): Deze medicijnen zijn de primaire behandeling voor RA en werken door de progressie van de ziekte te vertragen en gewrichtsschade te voorkomen. Voorbeelden van DMARD's zijn methotrexaat, leflunomide en sulfasalazine.

- Biologische therapieën: Ook bekend als biologische geneesmiddelen, dit zijn injecteerbare medicijnen die zich richten op specifieke componenten van het immuunsysteem die betrokken zijn bij RA-ontsteking. Sommige biologische therapieën die worden gebruikt voor RA-behandeling omvatten adalimumab (Humira), infliximab (Remicade), etanercept (Enbrel) en rituximab (Rituxan).

- Gerichte synthetische DMARD's: Deze nieuwere medicijnen, zoals tofacitinib (Xeljanz) en baricitinib (Olumiant), werken door specifieke ontstekingsroutes in het lichaam te blokkeren.

- Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's): NSAID's, zoals ibuprofen en naproxen, worden vaak gebruikt om pijn, ontsteking en stijfheid veroorzaakt door RA te verminderen.

- Corticosteroïden: Deze medicijnen, zoals prednison, kunnen ontstekingen helpen verminderen en de symptomen bij RA verlichten. Vanwege mogelijke bijwerkingen worden ze echter meestal in lagere doses en voor een korte duur gebruikt.

Reumatologen, specialisten in het diagnosticeren en behandelen van reumatische aandoeningen, beoordelen de toestand van elke patiënt zorgvuldig en passen de behandelingen dienovereenkomstig aan. De keuze voor medicatie of een combinatie van therapieën hangt af van de ernst van de ziekte, de individuele respons en de balans tussen werkzaamheid en mogelijke bijwerkingen.