De spreker van Dickinsons gedicht 'Omdat ik niet kon stoppen voor de dood...' verwijst naar nul tot op het bot dat metaforisch het moment van de dood vertegenwoordigt, wanneer fysieke sensaties ophouden en het lichaam stil en koud wordt.

In de context van het gedicht, waarin de Dood de spreker meeneemt op een koetsrit die haar reis naar de dood vertegenwoordigt, symboliseert het bereiken van "Zero at the bone" de volledige afwezigheid van leven en vitaliteit in haar op het moment van de overgang naar het hiernamaals.