Geluidsgolven zijn het type golven dat door het oor kan worden gedetecteerd.

Geluidsgolven zijn mechanische golven die zich door een medium zoals lucht, water of een vaste stof voortplanten. Wanneer een object trilt, zet het de omringende luchtmoleculen in beweging, waardoor een reeks compressies en verdunningen ontstaat. Deze drukgolven planten zich door de lucht voort totdat ze het oor bereiken, waar ze worden omgezet in elektrische signalen en door de hersenen worden geïnterpreteerd als geluid.

Mensen kunnen geluiden horen binnen een bepaald frequentiebereik. De ondergrens van het menselijk gehoor is ongeveer 20 hertz (Hz) en de bovengrens ongeveer 20.000 Hz. De gemiddelde mens kan geluiden horen tussen de 20 en 16.000 Hz.

Geluidsgolven kunnen variëren in frequentie, amplitude en fase. De frequentie bepaalt de toonhoogte van een geluid, de amplitude bepaalt de luidheid van een geluid en de fase bepaalt het timbre van een geluid.