De term "ultrasoon" verwijst naar geluidsgolven met frequenties die hoger zijn dan de bovenste hoorbare grens van het menselijk gehoor, die over het algemeen wordt beschouwd als ongeveer 20.000 Hz. Decibel (dB) is een eenheid die wordt gebruikt om de intensiteit of luidheid van geluid te meten. Het vertegenwoordigt de verhouding tussen het geluidsdrukniveau en een referentiegeluidsdrukniveau.

Het concept van decibelniveaus is niet rechtstreeks van toepassing op ultrasone frequenties, omdat deze buiten het bereik van de menselijke waarneming vallen. Ultrasone golven worden doorgaans gekenmerkt door hun frequentie, golflengte en intensiteit of vermogen. De intensiteit van ultrasone golven wordt vaak uitgedrukt in watt per vierkante meter (W/m²) of in termen van geluidsdrukniveau (SPL), gemeten in decibel ten opzichte van een referentiedruk, meestal 20 micropascal (μPa).

Ultrasone golven kunnen verschillende intensiteitsniveaus hebben, afhankelijk van hun bron en toepassing. Therapeutische echografie die wordt gebruikt bij medische beeldvorming en fysiotherapie kan bijvoorbeeld intensiteitsniveaus hebben van enkele watts per vierkante centimeter, terwijl ultrasone reinigers die voor industriële toepassingen worden gebruikt veel hogere intensiteitsniveaus kunnen genereren. De intensiteit en potentiële gevaren van ultrasone golven zijn afhankelijk van factoren zoals de frequentie, het uitgangsvermogen en de specifieke toepassing.