De term "zeer normaal gehoor" verwijst naar de perceptie van geluiden binnen het typische bereik van het menselijk gehoor, zonder enige significante of merkbare beperkingen of afwijkingen. Meestal impliceert dit dat het gehoorvermogen van een individu adequaat functioneert voor dagelijkse communicatie en geluidsperceptie in algemene situaties.

Wanneer een audioloog of gezondheidszorgprofessional de term volkomen normaal gehoor gebruikt, betekent dit dat tijdens een audiologische evaluatie de gehoordrempels van het individu (de zachtste geluiden die ze op verschillende frequenties kunnen horen) binnen het bereik vallen dat als normaal wordt beschouwd voor hun leeftijdsgroep. Deze beoordeling wordt doorgaans uitgevoerd met behulp van zuivere toonaudiometrie, waarbij pieptonen of tonen met verschillende toonhoogtes via een hoofdtelefoon aan elk oor worden gepresenteerd en de persoon aangeeft wanneer hij het geluid kan horen.

Een volkomen normaal gehoor duidt niet noodzakelijkerwijs op een perfect gehoor of de afwezigheid van gehoorgerelateerde problemen. Personen met een volkomen normaal gehoor kunnen nog steeds lichte problemen ondervinden in specifieke luistersituaties, zoals het verstaan ​​van spraak in rumoerige omgevingen of het horen van hoogfrequente geluiden. Niettemin wordt hun gehoor voor de meeste praktische doeleinden over het algemeen beschouwd als binnen het gemiddelde of functionele bereik.

Verdere audiologische tests of overleg met audiciens kunnen worden aanbevolen als een persoon zich zorgen maakt over zijn gehoor of specifieke gehoorproblemen ervaart, zelfs als zijn gehoor als volkomen normaal wordt geclassificeerd.