Het beoordelen van een gebroken neus, ook wel een neusfractuur genoemd, impliceert een systematische aanpak door een arts om de toestand van de patiënt te evalueren en de omvang van het letsel te bepalen. Hier ziet u hoe een arts doorgaans een gebroken neus beoordeelt:

1. Medische geschiedenis:

- De arts zal vragen naar de medische geschiedenis van de patiënt, inclusief eventuele eerdere neusletsels, allergieën en eventuele bloedingsstoornissen.

2. Visueel onderzoek:

- De arts zal de neus visueel inspecteren op eventuele zichtbare misvormingen, zwellingen, blauwe plekken of asymmetrie.

3. Palpatie:

- De arts zal de neus zachtjes palperen om gevoelige plekken of crepitus (een schurend gevoel) te identificeren, wat op een breuk kan duiden.

4. Neurologische beoordeling:

- De arts kan een kort neurologisch onderzoek uitvoeren om te controleren op gevoel en beweging in het gezicht, vooral rond de neus.

5. Neusendoscopie:

- In sommige gevallen kan de arts een neusendoscoop, een kleine flexibele camera, gebruiken om de binnenkant van de neus te onderzoeken en eventuele inwendige schade of bloedingen te beoordelen.

6. Beeldvormingsstudies:

- Als er een vermoeden bestaat van een fractuur, kan de arts beeldvormend onderzoek, zoals röntgenfoto's of een CT-scan, bestellen om de diagnose te bevestigen en de ernst van de fractuur te bepalen.

7. Functionele beoordeling:

- De arts kan de neusademhaling en de uitlijning van het septum van de patiënt beoordelen om eventuele functionele beperkingen als gevolg van de fractuur te identificeren.

8. Extra specialisten:

- In complexe gevallen, zoals ernstige fracturen of vermoedelijke complicaties, kan de arts specialisten zoals een KNO-arts of een plastisch chirurg raadplegen voor verdere evaluatie en behandeling.

Op basis van de bevindingen van de beoordeling zal de arts het juiste behandelplan bepalen, dat een gesloten reductie (handmatige herschikking van de neusbeenderen), spalken of in sommige gevallen een chirurgische ingreep kan omvatten.