De geschiedenis van hoortoestellen begint met ruwe trompetten en hoorns die omvangrijk genoeg is om te worden gebruikt als wapens waren , en eindigt met gehoorapparaten zo klein dat ze bijna niet op te sporen . In de loop der jaren hebben gehoorapparaten veranderd grootte en vorm, maar ze hebben nooit hun basisfunctie veranderd : het volume van het geluid voor een slechthorende gebruiker . Oor Trompetten

De eerste bekende hoortoestellen waren enorm , hoorn - vormige trompetten met een grote opening aan de ene kant dat geluid verzameld en regisseerde in het oor . Deze eenvoudige hoortoestellen voorzien geluidsversterking en enigszins verbeterde de signaal- ruisverhouding in een rumoerige kamer.
Carbon Microfoons

De eerste commerciële koolmicrofoon hoortoestellen waren geïntroduceerd rond 1900 . De microfoon werd gedragen rond de nek van de gebruiker en is aangesloten op een oortje door tal van draden. Deze hoortoestellen waren zo groot dat ze moesten rond in bijzondere gevallen worden uitgevoerd , en de batterijen duurde meestal minder dan een dag.
Vacuümbuizen

vacuüm buizen werden gebruikt in de hoortoestellen van de jaren 1920 . Ze bestonden uit een oortelefoon , een microfoon , een versterker en twee accu's zo groot dat ze waren lastig te vervoeren .
Over-the -ear

De jaren 1950 luidde in het tijdperk van de transistor hoortoestellen. Deze " over-the -ear "-modellen combineerde een microfoon met een batterij en een transistor in een apparaat . De toevoeging van eenvoudige aan en uit schakelaars maakte het hoortoestel klein genoeg om gemakkelijk te worden verborgen onder het haar van de drager.
In - het - kanaal

De technologische vooruitgang van de jaren 1970 en 1980 opgenomen geïntegreerde circuits en lithium batterijen die zijn toegestaan ​​voor kleinere hoortoestellen met betere ruisonderdrukking vermogen . De ' in-the -ear - canal " ( IETC ) modellen werden in het oor van de gebruiker vallen en waren volledig aan het zicht onttrokken .
Digitale Processing

Hoortoestellen ging digitaal in de jaren 1990 , een verbeterde geluidskwaliteit en een grotere duidelijkheid met nog kleinere apparaten . De huidige hoortoestellen bevatten meestal adaptieve dynamische bereik optimalisatie ( ADRO ) , die het mogelijk maakt het hoortoestel voortdurend aanpassingen te maken om de meest bruikbare gebied van geluid.