Hyperintensiteit op magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) verwijst naar een gebied in het lichaam dat helderder lijkt dan het omringende weefsel. Deze verhoogde helderheid of signaalintensiteit kan wijzen op verschillende afwijkingen of pathologische processen.

Hyperintensiteit op MRI wordt doorgaans veroorzaakt door veranderingen in het watergehalte, de dichtheid of de magnetische eigenschappen van het weefsel. Bepaalde weefsels of stoffen, zoals vloeistoffen of vet, hebben op MRI van nature een hogere signaalintensiteit dan andere weefsels. Abnormale omstandigheden kunnen echter ook leiden tot een verhoogde signaalintensiteit, waardoor ze zich onderscheiden van het omringende normale weefsel.

Hier zijn enkele veelvoorkomende oorzaken van hyperintensiteit op MRI:

1. Oedeem (zwelling):Ophoping van overtollig vocht in weefsel, zoals in de hersenen (hersenoedeem) of gewrichten (gewrichtsvloeistof), kan hyperintensiteit veroorzaken.

2. Ontsteking:Ontstekingsprocessen, zoals infecties of auto-immuunziekten, kunnen leiden tot verhoogde vocht- en cellulaire infiltratie, wat resulteert in hyperintensiteit op MRI.

3. Bloeding (bloeding):Bloed of bloedproducten in de weefsels, zoals hematomen of subarachnoïdale bloedingen in de hersenen, kunnen op MRI hyperintensief lijken.

4. Infiltratieve laesies:Bepaalde ziekten, zoals tumoren, kunnen normale weefsels infiltreren en vervangen, waardoor hyperintensiteit op MRI ontstaat.

5. Calcificaties:Calciumafzettingen in weefsels, zoals in gewrichten of slagaders, kunnen hyperintensief lijken.

6. Vet:Vetweefsel vertoont van nature een hoge signaalintensiteit op MRI. Een verhoogd vetgehalte of vetlaesies kunnen hyperintensiteit veroorzaken.

7. Metalen of vreemde voorwerpen:Metalen voorwerpen, chirurgische implantaten of vreemde voorwerpen kunnen artefacten veroorzaken en hyperintensiteit op MRI veroorzaken.

Het is belangrijk op te merken dat hyperintensiteit alleen geen definitieve diagnose oplevert. Radiologen en artsen evalueren MRI-beelden in combinatie met andere klinische informatie, zoals symptomen, medische geschiedenis en resultaten van andere beeldvormingstests, om de onderliggende oorzaak van de hyperintensiteit te bepalen.