Na een elektro-encefalogram (EEG) wordt een klinische correlatie gevraagd om de interpreterende arts te helpen de klinische context en symptomen van de patiënt te begrijpen, zodat de EEG-bevindingen nauwkeuriger kunnen worden geïnterpreteerd. Met deze informatie kan de arts de EEG-resultaten correleren met de klinische presentatie van de patiënt en eventuele afwijkingen of patronen identificeren die verband kunnen houden met de symptomen van de patiënt.

De klinische correlatie omvat doorgaans details zoals:

- Leeftijd, geslacht en medische geschiedenis van de patiënt

- Reden voor de EEG-verwijzing (bijvoorbeeld toevallen, duizeligheid, hoofdpijn, geheugenproblemen, enz.)

- Beschrijving van de symptomen van de patiënt, inclusief begin, duur, frequentie en eventuele daarmee samenhangende factoren

- Resultaten van eventuele eerdere EEG's of andere relevante diagnostische tests

- Huidige medicijnen en doseringen

- Eventuele aanvullende klinische informatie die door de verwijzende arts relevant wordt geacht

Door een grondige klinische correlatie te bieden, helpt de verwijzende arts de interpreterende arts bij het begrijpen van het algehele klinische beeld van de patiënt en het maken van een geïnformeerde interpretatie van de EEG-bevindingen. Deze samenwerking tussen artsen en EEG-tolken is essentieel voor het leveren van nauwkeurige en betekenisvolle EEG-rapporten die bijdragen aan effectieve patiëntenzorg en -management.