Brachiale plexusverlamming beschrijft een aandoening die voortkomt uit schade aan de brachiale plexus, een netwerk van zenuwen die signalen geleiden tussen het ruggenmerg en de schouder, arm en hand. Het kan leiden tot zwakte of verlamming van de spieren in de aangedane arm, evenals tot sensorische stoornissen.

Brachiale plexusverlamming kan optreden als gevolg van verschillende factoren, waaronder:

1. Geboorteletsel :Tijdens de bevalling kan de plexus brachialis uitgerekt of samengedrukt worden, wat tot schade kan leiden. Dit kan optreden als gevolg van moeilijke bevallingen, zoals schouderdystocie.

2. Trauma :Ernstig trauma, zoals een auto-ongeluk, sportblessure of een val, kan ook plexus brachialis verlamming veroorzaken.

3. Medische procedures :Bepaalde medische procedures, zoals het inbrengen van een katheter in de subclavia-ader voor centrale veneuze toegang, kunnen in zeldzame gevallen leiden tot letsel aan de plexus brachialis.

4. Tumoren :Groeiende tumoren in de borst of nek kunnen druk uitoefenen op de plexus brachialis, waardoor symptomen van verlamming ontstaan.

5. Bestralingstherapie :Hoogenergetische straling die wordt gebruikt voor de behandeling van kanker kan de plexus brachialis aantasten en in zeldzame gevallen tot verlamming leiden.

Brachiale plexusverlamming kan zwakte of verlamming veroorzaken van de spieren die de schouder, arm, pols en hand aansturen. Dit kan zich manifesteren als problemen bij het optillen van de arm, het buigen van de elleboog of het draaien van de pols. Patiënten kunnen ook verminderde of afwezige reflexen, tintelingen en gevoelloosheid of pijn ervaren.

De diagnose wordt doorgaans gesteld op basis van de symptomen van de patiënt, lichamelijk onderzoek en elektrodiagnostische tests, zoals elektromyografie (EMG) en onderzoeken naar zenuwgeleiding. Deze tests beoordelen de spier- en zenuwfunctie.

Afhankelijk van de oorzaak en de ernst kunnen de behandelingsopties conservatieve maatregelen omvatten zoals spalken, fysiotherapie en pijnbestrijding, of uitgebreidere interventies zoals chirurgisch herstel van beschadigde zenuwen of zenuwtransplantaten.

De uitkomsten van brachiale plexusverlamming variëren afhankelijk van de omvang en plaats van zenuwbeschadiging. Sommige mensen herstellen volledig, terwijl anderen mogelijk aanhoudende symptomen hebben of een voortdurende behandeling en revalidatie nodig hebben. Snelle medische aandacht en passend management zijn belangrijk voor het verbeteren van de resultaten en het minimaliseren van complicaties op de lange termijn.