Een neurologisch onderzoek is een uitgebreide beoordeling van het zenuwstelsel, die zowel de centrale als de perifere componenten omvat. Het dient als een fundamenteel hulpmiddel voor beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg om de neurologische functie te evalueren en eventuele onderliggende afwijkingen te identificeren. Het onderzoek bestaat uit een reeks tests en observaties die verschillende aspecten van de neurologische gezondheid beoordelen, waaronder:

Ik. Evaluatie van de mentale status :

1. Bewustzijnsniveau :Beoordeelt de alertheid, het reactievermogen en de oriëntatie van het individu op tijd, plaats en persoon.

2. Spraak :Evalueert articulatie, vloeiendheid en begrip van gesproken taal.

3. Stemming en affect :Observeert de algemene emotionele toestand en of deze aansluit bij de situatie.

4. Gedachteproces :Beoordeelt de organisatie en samenhang van gedachten en de aanwezigheid van eventuele denkstoornissen.

5. Geheugen :Test de functies van het korte- en langetermijngeheugen.

6. Cognitieve functie :Beoordeelt cognitieve vaardigheden zoals aandacht, concentratie en uitvoerend functioneren.

II. Craniale zenuwonderzoek :

1. Reukzenuw (I) :Test het reukvermogen door verschillende geuren voor te stellen en te observeren in hoeverre de patiënt deze kan identificeren.

2. Optische zenuw (II) :Beoordeelt de gezichtsscherpte, kleurwaarneming, gezichtsvelden en pupilreflexen.

3. Oculomotorische, Trochleaire en Abducenszenuwen (III, IV en VI) :Evalueert oogbewegingen, pupilgrootte en reactiviteit, en nystagmus.

4. Trigeminuszenuw (V) :Test gezichtssensatie en de hoornvliesreflex.

5. Gezichtszenuw (VII) :Beoordeelt gezichtsspierbewegingen en symmetrie.

6. Vestibulocochleaire zenuw (VIII) :Evalueert gehoor- en evenwichtsfuncties, inclusief de Weber- en Rinne-tests.

7. Glossofaryngeale en vaguszenuwen (IX en X) :Inspecteert het gehemelte, de kokhalsreflex en de stemkwaliteit.

8. Spinale hulpzenuw (XI) :Test schouderhoogte en spierkracht.

9. Hypoglossale zenuw (XII) :Beoordeelt tongbeweging en symmetrie.

III. Motorisch onderzoek :

1. Spiertonus :Evalueert spierstijfheid of weerstand tegen passieve beweging.

2. Spierkracht :Beoordeelt de kracht van de belangrijkste spiergroepen in de bovenste en onderste ledematen.

3. Coördinatie :Test vinger-neuscoördinatie, hiel-knie-scheenbeencoördinatie en gang.

IV. Zintuiglijk onderzoek :

1. Lichte aanraking :Evalueert het vermogen om lichte aanrakingssensaties waar te nemen.

2. speldenprikje :Bepaalt de gevoeligheid voor scherpe of pijnlijke prikkels.

3. Temperatuur :Test het vermogen om onderscheid te maken tussen warme en koude sensaties.

4. Positiegevoel (proprioceptie) :Beoordeelt de perceptie van gewrichtspositie en beweging.

5. Trillingsgevoel :Evalueert het vermogen om trillingen in de ledematen waar te nemen.

V. Reflexen :

1. Diepe peesreflexen :Test reflexen zoals de bicepsreflex, tricepsreflex, reflex en enkelreflex.

2. Oppervlakkige reflexen :Evalueert de buikreflex, plantaire reflex en cremasterreflex.

VI. Meningeale tekenen :

1. Het teken van Brudzinski :Evalueert nekstijfheid en pijn gerelateerd aan meningeale irritatie.

2. Kernigs teken :Beoordeelt de strakheid en pijn van de hamstrings tijdens beenstrekking.

VII. Romberg-test :

Bepaalt het vermogen om het evenwicht te bewaren met de ogen open en gesloten, en detecteert mogelijke proprioceptieve tekorten.

VIII. Cerebellaire functietests :

Evalueert coördinatie en evenwicht door middel van taken zoals vinger-neus, hiel-knie-scheenbeen en snel wisselende bewegingen.

IX. Gangbeoordeling :

Observeert het looppatroon van het individu, op zoek naar afwijkingen zoals hemiparese, atactische gang of parkinsonisme.

Dankzij het neurologisch onderzoek kunnen beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg systematisch verschillende neurologische functies beoordelen, neurologische tekorten identificeren en bijdragen aan de diagnose en behandeling van neurologische aandoeningen.