De term ‘verlamming’ werd historisch gebruikt om te verwijzen naar een breed scala aan aandoeningen die worden gekenmerkt door zwakte of verlamming. In het geval van hersenverlamming werd de term in de 19e eeuw gebruikt om een ​​groep aandoeningen te beschrijven die werd veroorzaakt door schade aan de zich ontwikkelende hersenen. De term 'cerebraal' werd toegevoegd om deze aandoeningen te onderscheiden van andere vormen van verlamming die andere delen van het lichaam aantasten.