Momenteel zijn er geen specifieke bloedtesten die de ziekte van Parkinson definitief kunnen diagnosticeren. Er wordt echter onderzoek gedaan naar potentiële op bloed gebaseerde biomarkers die kunnen helpen bij het voorspellen of ondersteunen van de diagnose van de ziekte van Parkinson. Hier zijn enkele veelbelovende op bloed gebaseerde biomarkers die worden onderzocht:

a-Synucleïne: Alfa-synucleïne is een eiwit waarvan bekend is dat het aggregeert en Lewy-lichaampjes vormt, de karakteristieke eiwitafzettingen die worden aangetroffen in de hersenen van mensen met de ziekte van Parkinson. Onderzoekers onderzoeken de niveaus en wijzigingen van alfa-synucleïne in het bloed als potentiële diagnostische markers voor de ziekte van Parkinson.

Tau: Tau is een ander eiwit dat betrokken is bij de vorming van neurofibrillaire kluwens, die ook voorkomen in de hersenen van mensen met de ziekte van Parkinson. Studies hebben het potentieel onderzocht van het meten van tau-niveaus in het bloed als diagnostische biomarker voor de ziekte van Parkinson.

Neurofilament lichte keten (NfL): NfL is een eiwit dat wordt aangetroffen in de axonen van neuronen. Verhoogde niveaus van NfL in het hersenvocht (CSV) zijn in verband gebracht met neurodegeneratie bij verschillende neurologische aandoeningen, waaronder de ziekte van Parkinson. Onderzoekers onderzoeken of NfL-niveaus in het bloed soortgelijke informatie kunnen verschaffen en als potentiële biomarker kunnen dienen.

Ontstekingsmarkers: De ziekte van Parkinson wordt gekenmerkt door chronische ontstekingen in de hersenen. Studies hebben de rol onderzocht van ontstekingsmarkers in het bloed, zoals C-reactief proteïne (CRP), interleukine-6 ​​(IL-6) en tumornecrosefactor-alfa (TNF-a), als potentiële biomarkers voor de ziekte van Parkinson.

Genetische markers: Genetische studies hebben verschillende genetische variaties geïdentificeerd die geassocieerd zijn met een verhoogd risico op het ontwikkelen van de ziekte van Parkinson. Onderzoekers onderzoeken de mogelijkheid om deze genetische markers in bloedtesten te gebruiken om de diagnose van de ziekte van Parkinson te voorspellen of te ondersteunen.

Hoewel deze op bloed gebaseerde biomarkers veelbelovend zijn, is het belangrijk op te merken dat ze zich nog in de onderzoeksfase bevinden en dat hun klinische bruikbaarheid verder moet worden geëvalueerd in grootschalige onderzoeken. Momenteel is de diagnose van de ziekte van Parkinson voornamelijk afhankelijk van een gedetailleerde klinische beoordeling, inclusief de symptomen van een persoon, medische geschiedenis en neurologisch onderzoek, samen met aanvullende beeldvormingstechnieken zoals magnetische resonantie beeldvorming (MRI) en functionele hersenscans.