1. Medische geschiedenis en symptomen:
- De arts neemt een gedetailleerde medische geschiedenis op en noteert symptomen zoals kortademigheid, hoesten, vermoeidheid, gewrichtspijn, huiduitslag of oogproblemen.
2. Lichamelijk onderzoek:
- De arts voert een lichamelijk onderzoek uit om de algemene gezondheid te beoordelen, naar de longen te luisteren, te voelen of er gezwollen lymfeklieren zijn en of er huidlaesies zijn.
3. Beeldtests:
- Röntgenfoto van de thorax:kan de aanwezigheid van longaandoening aan het licht brengen, zoals ontsteking of littekenvorming.
- Computertomografie (CT)-scan:Biedt gedetailleerdere beelden van de longen en andere organen om afwijkingen op te sporen.
- Positronemissietomografie (PET)-scan:Kan gebieden met verhoogde metabolische activiteit identificeren, wat kan wijzen op laesies door sarcoïdose.
4. Laboratoriumtests:
- Bloedonderzoek:deze kunnen het volgende omvatten:
- Angiotensine-converting enzyme (ACE)-niveau:Verhoogde ACE-niveaus kunnen in verband worden gebracht met sarcoïdose.
- Volledig bloedbeeld (CBC) en erytrocytsedimentatiesnelheid (ESR):Kan tekenen van ontsteking en bloedarmoede vertonen.
- Leverfunctietesten:kunnen leverbetrokkenheid detecteren.
- Nierfunctietests:om de nierfunctie te evalueren.
5. Biopsie:
- Als andere tests geen uitsluitsel geven of de diagnose bevestigen, kan een biopsie noodzakelijk zijn. Tijdens een biopsie wordt een klein weefselmonster uit het getroffen gebied (zoals de longen, lymfeklieren of huid) verzameld en onder een microscoop onderzocht.
De combinatie van deze diagnostische technieken helpt medische professionals een diagnose van sarcoïdose te stellen en de omvang en ernst van de aandoening te bepalen. Sarcoïdose kan soms moeilijk te diagnosticeren zijn, omdat het andere aandoeningen kan nabootsen, dus een grondige evaluatie is essentieel.
Gezondheid en ziekte © https://www.gezond.win