de ziekte van Parkinson is een progressieve neurologische ziekte die vooral van invloed op individuen in het latere leven . De American Psychiatric Association kenmerkt deze stoornis als een " As III " stoornis, een fysieke medische aandoening die de geestelijke toestand van een patiënt relevant is . Diagnose van Parkinson is gebaseerd op de observatie van de belangrijkste symptomen . Hoe een diagnose wordt gesteld

Er is geen definitieve test voor de ziekte van Parkinson . Daarom is de diagnose gebaseerd op anamnese en neurologisch onderzoek . Het gaat om de waarneming van een of meer van de vier kardinale symptomen van de ziekte : . Tremor , rigiditeit , bradykinesie en loopstoornis
rusttremor

Veel patiënten met de ziekte van Parkinson vertonen een rusttremor . Deze variëteit van tremor treedt op wanneer de spieren van een persoon zijn ontspannen en in rust . Het moet niet worden verward met een gemeenschappelijke essentiële tremor, of actieve tremor , die optreedt wanneer een persoon verhuist .
Rigidity

stijfheid van de ledematen en de romp is een andere veel voorkomende symptoom van de ziekte van Parkinson . Vaak manifesteert zich als " tandrad stijfheid , " wanneer een spier onder spanning geeft manier om de druk in kleine schokken . In mildere gevallen is er een stijfheid van de getroffen gebieden .
Bradykinesie

traagheid van beweging, genaamd bradykinesia , is zeer vaak voor bij patiënten van Parkinson . Dit kan geleidelijk erger worden na verloop van tijd . In sommige gevallen kunt u uw spieren bevriezen in het midden van een beweging .
Loopstoornis

Een andere kardinaal symptoom is een gestoorde gang . Dit kan in de vorm van een instabiele houding aannemen - een bron van onrust bij het staan ​​- of het verlies van evenwicht en verminderde coördinatie . Vaak kun je een persoon getroffen door de ziekte van Parkinson lopen met een stoep of shuffle te observeren .