De uitdrukking ‘hardnekkig’ wordt al eeuwenlang gebruikt om iemand te beschrijven die koppig, trots of niet bereid is compromissen te sluiten. De oorsprong ervan is terug te voeren op de Bijbel, waar het verschillende keren wordt gebruikt om de koppigheid en ongehoorzaamheid van de Israëlieten aan God te beschrijven.

Een van de eerste vermeldingen van een stijve nek in de Bijbel staat in Exodus 32:9, waar God tegen Mozes zegt:"Ik heb dit volk gezien, en zie, het is een halsstarrig volk." In dit geval verwijst God naar de beslissing van de Israëlieten om een ​​gouden kalf te maken en te aanbidden, ondanks de waarschuwing om geen valse beelden of afgoden te maken.

Deze zinsnede wordt meerdere keren in het Oude Testament genoemd om ongenoegen te uiten wanneer individuen of groepen weerstand of minachting tonen voor Gods geboden. In Deuteronomium 9:6-7 zegt Mozes bijvoorbeeld tegen de Israëlieten:"Begrijp dat het niet vanwege uw gerechtigheid is dat de Heer, uw God, u dit goede land in bezit geeft, want u bent een halsstarrig volk." Hier herinnert God hen eraan dat hun succes en bezit van het beloofde land niet te danken is aan hun eigen verdiensten, maar ondanks hun rebelse karakter.

In het Nieuwe Testament wordt de term zowel letterlijk als figuurlijk genoemd. In Markus 9:18 wordt het bijvoorbeeld gebruikt om een ​​jongen te beschrijven die worstelt met epilepsie, die een "domme geest" had en zichzelf op de grond wierp en met zijn tanden knarsetandde. De term verwijst in deze context naar de fysieke aandoening van de jongen.

Over het geheel genomen is de oorsprong van de uitdrukking ‘hardnekkig’ in de eerste plaats bijbels. Het gebruik ervan werd later echter uitgebreid naar niet-religieuze contexten, en tegenwoordig wordt het vaak gebruikt om koppigheid of sterke weerstand te beschrijven.