De biceps-schokreflex en triceps-schokreflex zijn twee belangrijke reflexen die kunnen worden gebruikt om de integriteit van het ruggenmerg en de perifere zenuwen te beoordelen. Deze reflexen worden opgewekt door met een reflexhamer op de biceps- of tricepspees te tikken en de resulterende spiercontractie te observeren.

Bij een patiënt met nekletsel kunnen de biceps-schokreflex en triceps-schokreflex ontbreken of verminderd zijn, afhankelijk van de locatie en de ernst van het letsel. Dit kan helpen om de plaats van de schade te lokaliseren, omdat verschillende reflexen geassocieerd zijn met verschillende niveaus van het ruggenmerg.

De biceps-schokreflex is bijvoorbeeld geassocieerd met het C5-C6-niveau van het ruggenmerg, terwijl de triceps-schokreflex geassocieerd is met het C7-C8-niveau. Als de biceps-schokreflex afwezig is, duidt dit erop dat er mogelijk schade is aan het C5-C6-niveau van het ruggenmerg. Op dezelfde manier, als de triceps-schokreflex afwezig is, suggereert dit dat er schade kan zijn aan het C7-C8-niveau van het ruggenmerg.

Naast het beoordelen van de aan- of afwezigheid van reflexen, kan ook de latentie (tijdsvertraging) van de reflexen worden gemeten. Een verlengde latentie kan duiden op een vertraging van de zenuwgeleiding, die kan worden veroorzaakt door schade aan het ruggenmerg of perifere zenuwen.

Door de informatie uit de biceps-schokreflex, triceps-schokreflex en andere klinische bevindingen te combineren, is het mogelijk de locatie van de schade bij een patiënt met nekletsel te bepalen. Deze informatie kan nuttig zijn bij het begeleiden van verdere diagnostische tests en behandeling.