Sclerodermie is een chronische auto-immuunziekte die de huid, bloedvaten en inwendige organen aantast. Het wordt gekenmerkt door het verharden (sclerose) en verdikken van de huid als gevolg van overmatige productie en afzetting van collageen, een eiwit dat de huid stevigheid en structuur geeft.

Sclerodermie is een systemische ziekte, wat betekent dat het meerdere systemen en organen in het lichaam kan aantasten, waaronder de huid, bloedvaten, gewrichten, spieren, spijsverteringskanaal, longen, hart en nieren.

Er zijn twee hoofdtypen sclerodermie:

1. Gelokaliseerde sclerodermie:dit type treft voornamelijk de huid en is beperkt tot een specifiek deel van het lichaam. Het is verder onderverdeeld in:

- Morphea:Gekenmerkt door plekken met een verdikte, verharde huid die wit, rood of paars kunnen lijken.

- Lineaire sclerodermie:Veroorzaakt een verdikte band van de huid die gewoonlijk een lijn op het lichaam volgt, vaak op de armen of benen.

- Gegeneraliseerde morfea:een zeldzame vorm waarbij meerdere plekken morfea over een groter deel van het lichaam voorkomen.

2. Systemische sclerodermie:dit type tast de huid en inwendige organen aan. Het is verder onderverdeeld in:

- Beperkte cutane systemische sclerodermie:ook bekend als het CREST-syndroom, treft het voornamelijk de huid, samen met een beperkte betrokkenheid van inwendige organen zoals de slokdarm, de longen en het maag-darmkanaal.

- Diffuse cutane systemische sclerodermie:gaat gepaard met wijdverspreide verdikking en verharding van de huid, samen met aanzienlijke betrokkenheid van interne organen, met name de longen, nieren, het hart en het spijsverteringsstelsel.

Sclerodermie is een complexe en zeer variabele ziekte, waarbij de ziekte en de progressie sterk variëren van persoon tot persoon. De exacte oorzaak van sclerodermie is nog steeds niet volledig bekend, maar er wordt aangenomen dat er sprake is van genetische factoren, omgevingsfactoren en een overactief immuunsysteem dat leidt tot de overmatige productie van collageen.