Sinustachycardie en supraventriculaire tachycardie (SVT) kunnen beide een hartslag van meer dan 100 slagen per minuut (bpm) veroorzaken. Er zijn echter enkele belangrijke verschillen tussen de twee aritmieën die kunnen helpen ze te onderscheiden op een elektrocardiogram (ECG).

P-golven

Het eerste belangrijke verschil tussen sinustachycardie en SVT is het verschijnen van de P-golven. Bij sinustachycardie zijn de P-golven gewoonlijk aanwezig en rechtopstaand, net als wanneer het hart in een normaal sinusritme klopt. Bij SVT kunnen de P-golven echter ontbreken, verborgen zijn in de QRS-complexen of omgekeerd zijn.

PR-interval

Het PR-interval is de tijd tussen het begin van de P-golf en het begin van het QRS-complex. Bij sinustachycardie is het PR-interval gewoonlijk normaal, ongeveer 0,12 tot 0,20 seconden. Bij SVT kan het PR-interval echter verkort, verlengd of variabel zijn.

QRS-complex

Het QRS-complex is de tijd vanaf het begin van het QRS-complex tot het einde van het QRS-complex. Bij sinustachycardie is het QRS-complex gewoonlijk normaal, ongeveer 0,08 tot 0,12 seconden. Bij SVT kan het QRS-complex echter breder of smaller zijn of een ongebruikelijke vorm hebben.

Hartslag

De hartslag bij sinustachycardie ligt gewoonlijk tussen 100 en 160 bpm. Bij SVT ligt de hartslag gewoonlijk tussen 150 en 250 bpm.

Symptomen

Sinustachycardie is meestal asymptomatisch, omdat het vaak wordt veroorzaakt door factoren zoals inspanning, koorts of angst. SVT kan echter symptomen veroorzaken zoals hartkloppingen, pijn op de borst, kortademigheid, duizeligheid of flauwvallen.

Behandeling

Sinustachycardie vereist meestal geen behandeling, omdat het meestal vanzelf verdwijnt. SVT kan echter behandeling met medicijnen, operaties of ablatieprocedures vereisen.

Als u symptomen van sinustachycardie of SVT ervaart, is het belangrijk om naar een arts te gaan, zodat de aritmie op de juiste manier kan worden gediagnosticeerd en behandeld.