Bilharzia, ook bekend als schistosomiasis, is een parasitaire ziekte die wordt veroorzaakt door trematodenwormen van het geslacht Schistosoma. Infectie met Schistosoma-parasieten kan een reeks symptomen en gezondheidsproblemen veroorzaken, afhankelijk van de soort parasiet en de intensiteit van de infectie. Hier zijn enkele manieren waarop bilharzia het lichaam kan beïnvloeden:

- Huid: Schistosome larven (cercariae) kunnen de huid binnendringen wanneer mensen in contact komen met verontreinigd water, waardoor een aandoening ontstaat die bekend staat als "zwemmersjeuk". De huid kan een jeukende uitslag, bultjes of zweren krijgen op de plaats van penetratie.

- Darmen: Sommige soorten _Schistosoma_, zoals _S. mansoni_ en _S. japonicum_, tast vooral de darmen aan. De parasieten kunnen darmontstekingen, buikpijn, diarree (soms bloederig), misselijkheid en braken veroorzaken. Chronische infectie kan leiden tot darmbeschadiging, malabsorptie van voedingsstoffen en gewichtsverlies.

- Lever: _S. mansoni_ en _S. japonicum_ kan ook de lever aantasten. De parasieten kunnen ontstekingen en schade aan het leverweefsel veroorzaken, wat leidt tot leververgroting (hepatomegalie), fibrose en in ernstige gevallen leverfalen.

- Blaas: Schistosoma haematobium tast vooral de urinewegen aan, vooral de blaas. De parasieten kunnen ontstekingen en schade aan de blaaswand veroorzaken, wat leidt tot frequent urineren, pijn tijdens het plassen en bloed in de urine (hematurie). Chronische infecties kunnen het risico op blaaskanker vergroten.

- Andere organen: In sommige gevallen kan bilharzia ook andere organen aantasten, zoals de longen, het zenuwstelsel en het hart. Zware infecties kunnen systemische symptomen veroorzaken, waaronder vermoeidheid, zwakte, koorts en gewichtsverlies.

- Gevolgen op lange termijn: Chronische bilharzia-infectie, vooral in gevallen waarin de behandeling wordt uitgesteld of onvoldoende is, kan leiden tot gezondheidsproblemen op de lange termijn, zoals bloedarmoede, ondervoeding, verminderde cognitieve ontwikkeling bij kinderen en een verhoogde vatbaarheid voor andere infecties.