Bij hyperthyreoïdie kunnen de verhoogde niveaus van schildklierhormonen verschillende effecten op het lichaam hebben, waaronder veranderingen in het hemoglobinegehalte. Hemoglobine is het zuurstofdragende eiwit in de rode bloedcellen en de afname van de hyperthyreoïdie kan aan verschillende factoren worden toegeschreven:

Verhoogde vernietiging van rode bloedcellen :Schildklierhormonen stimuleren het beenmerg om meer rode bloedcellen te produceren, wat leidt tot een toename van hun omzet. Deze verhoogde omzet resulteert in de voortijdige vernietiging van rode bloedcellen, wat resulteert in een verlaging van het hemoglobinegehalte.

Verslechterd ijzergebruik :Schildklierhormonen kunnen de opname en het gebruik van ijzer verstoren, wat essentieel is voor de productie van hemoglobine. Dit verminderde ijzergebruik kan bijdragen aan de ontwikkeling van bloedarmoede door ijzertekort en het hemoglobinegehalte verder verlagen.

Veranderde productie van erytropoëtine :Erytropoëtine is een door de nieren geproduceerd hormoon dat het beenmerg stimuleert om rode bloedcellen te produceren. Bij hyperthyreoïdie kunnen de verhoogde schildklierhormoonspiegels de productie van erytropoëtine onderdrukken, wat resulteert in een verminderde productie van rode bloedcellen en lagere hemoglobinewaarden.

Verminderde overleving van rode bloedcellen :De buitensporige niveaus van schildklierhormonen kunnen de levensduur van rode bloedcellen verkorten, wat leidt tot voortijdige vernietiging en verlaagde hemoglobineniveaus.

Het is belangrijk op te merken dat niet alle personen met hyperthyreoïdie een verlaagd hemoglobinegehalte ervaren. Sommigen hebben mogelijk een normaal hemoglobinegehalte, terwijl anderen bloedarmoede kunnen krijgen als gevolg van de verschillende hierboven genoemde factoren. Daarom zijn regelmatige monitoring van het hemoglobinegehalte en beoordeling van de ijzerstatus cruciaal bij de behandeling van patiënten met hyperthyreoïdie.