Nee, lactose-intolerantie wordt over het algemeen niet beschouwd als een aanpassing aan omgevingsfactoren. Het wordt nauwkeuriger beschreven als een natuurlijk voorkomende fysiologische aandoening die het gevolg is van een afname of afwezigheid van het enzym lactase in de dunne darm. Lactase is verantwoordelijk voor het afbreken van lactose, de belangrijkste suiker die in melk en zuivelproducten wordt aangetroffen, in de suikers glucose en galactose, die vervolgens in de bloedbaan kunnen worden opgenomen.

Wanneer mensen met lactose-intolerantie lactosebevattend voedsel consumeren, komt de onverteerde lactose in de dikke darm terecht, waar het door bacteriën wordt gefermenteerd, waardoor symptomen ontstaan ​​zoals buikpijn, een opgeblazen gevoel, gasvorming en diarree.

De prevalentie van lactose-intolerantie varieert tussen verschillende bevolkingsgroepen en etnische groepen. Het komt vaker voor in bepaalde delen van de wereld, zoals Afrika, Azië en delen van Zuid-Europa, waar de historische afhankelijkheid van de melkveehouderij en de melkconsumptie kleiner is. In deze regio's kan de lactaseproductie in de loop van de tijd geleidelijk zijn afgenomen, omdat de bevolking zich heeft aangepast aan diëten die voornamelijk op andere voedselbronnen zijn gebaseerd. Genetische factoren zijn echter, en niet zozeer omgevingsfactoren, in de eerste plaats verantwoordelijk voor de ontwikkeling van lactose-intolerantie.