Het zuur in maagsap, zoutzuur (HCl), is inderdaad zeer bijtend en zou mogelijk de maagwand kunnen beschadigen als er niet verschillende beschermende mechanismen aanwezig waren. Zo beschermt de maag zichzelf tegen HCl:

1. Slijmbarrière:De maagwand is bedekt met een dikke laag slijm die fungeert als een fysieke barrière tussen de maagwand en de zure inhoud. Deze slijmlaag helpt direct contact tussen HCl en de epitheelcellen van de maag te voorkomen.

2. Tight Junctions:De cellen van het maagepitheel zijn dicht op elkaar gepakt en hebben gespecialiseerde structuren die tight juncties worden genoemd en die de terugdiffusie van HCl naar de diepere lagen van de maagwand voorkomen. Deze nauwe kruispunten helpen de integriteit van de epitheelbarrière te behouden.

3. Bicarbonaatsecretie:De maag scheidt bicarbonaationen (HCO3-) af in het maaglumen. Bicarbonaat fungeert als buffer en neutraliseert een deel van de HCl, waardoor de zuurgraad van het maagsap afneemt en de maagwand wordt beschermd.

4. Vernieuwing van epitheelcellen:De epitheelcellen van de maagwand hebben een hoge omloopsnelheid, wat betekent dat ze voortdurend worden vervangen door nieuwe cellen. Dit proces zorgt ervoor dat beschadigde cellen snel worden vervangen, waardoor de integriteit van de maagwand behouden blijft.

5. Prostaglandinen:De maag produceert prostaglandinen, dit zijn hormoonachtige stoffen die helpen de integriteit van het maagslijmvlies te behouden. Prostaglandinen stimuleren de productie van slijm, bevorderen de bloedtoevoer naar de maagwand en remmen de afscheiding van maagzuur, wat allemaal bijdraagt ​​aan de bescherming van de maag tegen schade.

Het is belangrijk op te merken dat hoewel deze beschermingsmechanismen meestal effectief zijn, er bepaalde aandoeningen zijn, zoals bepaalde medicijnen (bijvoorbeeld NSAID’s), alcoholmisbruik of bepaalde medische aandoeningen (bijvoorbeeld een Helicobacter pylori-infectie), die deze verdedigingsmechanismen in gevaar kunnen brengen. leiden tot maagbeschadiging, zweren of gastritis.