Systemische lupus erythematosus (SLE), beter bekend als lupus, is een chronische auto-immuunziekte die de gewrichten, huid, nieren, bloedcellen, het hart en de longen kan aantasten.

Bij lupus valt het immuunsysteem, dat het lichaam normaal gesproken beschermt tegen infecties, in plaats daarvan de eigen weefsels en organen van het lichaam aan. De precieze oorzaak van lupus is onbekend, maar er wordt aangenomen dat deze verband houdt met een combinatie van genetische, omgevings- en hormonale factoren.

Vrouwen hebben een grotere kans om lupus te ontwikkelen dan mannen, en het begint vaak tussen de leeftijd van 15 en 44 jaar.

De symptomen van lupus kunnen sterk variëren en kunnen na verloop van tijd komen en gaan of toenemen en afnemen. Enkele veel voorkomende symptomen zijn vermoeidheid, gewrichtspijn en zwelling, een rode uitslag in het gezicht (malaire uitslag), gevoeligheid voor zonlicht, koorts, haaruitval, zweertjes in de mond, gezwollen lymfeklieren en gewichtsverlies. De diagnose van lupus omvat een combinatie van bloedonderzoek, lichamelijk onderzoek en beeldvormingstests.

Behandeling voor lupus omvat doorgaans medicijnen om ontstekingen te verminderen en het immuunsysteem te onderdrukken, zoals corticosteroïden, antimalariamiddelen en immunosuppressieve medicijnen. Er is geen remedie voor lupus, maar met de juiste behandeling kunnen veel mensen met lupus een volwaardig en actief leven leiden.