Lupus antistollingsmiddel (LA) is een auto-antilichaam dat onjuiste resultaten veroorzaakt bij bloedstollingstesten.

Het verlengt de plasmastollingstijd gemeten in geactiveerde partiële tromboplastinetijd (APTT)[/geactiveerde stollingstijd (ACT)] vanwege abnormale interferentie/blokkade. Het meestal verlengt de protrombinetijd (PT) niet en veroorzaakt geen bloedingen**, behalve in zeldzame gevallen.

- Een persoon kan een LA hebben als er geen symptomen zijn of als er sprake is van een daarmee samenhangende auto-immuunziekte.

- LA wordt vaker aangetroffen bij asymptomatische familieleden van patiënten met lupus dan bij de normale populatie.

Hoewel LA gewoonlijk een 'antilichaam' wordt genoemd, is het niet gericht tegen een intrinsiek stollingseiwit, maar eerder tegen een complex dat bestaat uit negatief geladen fosfolipiden (PL) , calcium en een PL-bindend eiwit zoals protrombine, proteïne C of annexine II.

Een verworven remmer, niet aanwezig bij de geboorte, meestal van de klasse van immunoglobuline G (IgG), en gericht tegen negatief geladen PL-eiwitcomplexen op het oppervlak van geactiveerde bloedplaatjes, en tegen bèta2-glycoproteïne-1 (apolipoproteïne H), wordt lupus-anticoagulans genoemd. .