Een verzwakt griepvaccin is een type influenzavaccin dat verzwakt (verzwakt) levend virus gebruikt om een ​​immuunrespons te induceren. Wanneer het wordt toegediend, vermenigvuldigt het verzwakte virus zich in de lichaamscellen, maar kan het geen ernstige ziekte veroorzaken. Hierdoor kan het immuunsysteem antilichamen ontwikkelen die het influenzavirus herkennen en bestrijden zonder daadwerkelijke griepsymptomen te veroorzaken.

Verzwakte griepvaccins worden gemaakt door een specifieke stam van het influenzavirus in een gecontroleerde omgeving te laten groeien en vervolgens de virulentie ervan met behulp van laboratoriummiddelen te verminderen. Verzwakkingsprocessen kunnen gepaard gaan met herhaalde passages van het virus door dierlijke of celculturen gedurende meerdere generaties, waardoor het vermogen om ziekten te veroorzaken geleidelijk afneemt. Dit proces zorgt ervoor dat de vaccinstam de kenmerken behoudt die nodig zijn voor het opwekken van een effectieve immuunrespons, terwijl het risico op het veroorzaken van ernstige ziekten wordt geminimaliseerd.

Verzwakte griepvaccins worden doorgaans intranasaal (via de neus) toegediend en repliceren in de luchtwegen, waardoor een natuurlijke griepinfectie wordt nagebootst. Ze bieden een bredere immuniteit dan geïnactiveerde griepvaccins, omdat ze zowel systemische als lokale immuunreacties veroorzaken, waaronder de productie van secretoire antilichamen (IgA) in de luchtwegen.

Verzwakte griepvaccins kunnen zorgen voor een langere immuniteit dan geïnactiveerde vaccins, en kunnen ook een beschermende reactie opwekken tegen driftvarianten (kleine veranderingen in het virus) van de vaccinstam. Vanwege het gebruik van levende virussen kunnen verzwakte vaccins echter gecontra-indiceerd zijn voor bepaalde personen, zoals mensen met een verzwakt immuunsysteem of bepaalde gezondheidsproblemen.

Voorbeelden van verzwakte griepvaccins zijn FluMist Quadrivalent (levend verzwakt griepvaccin) en FluMist (levend verzwakt griepvaccin, seizoensgebonden).