Er waren verschillende factoren die hebben bijgedragen aan de snelle verspreiding van de griep onder de troepen tijdens de Eerste Wereldoorlog:

1. Leefomstandigheden sluiten: Soldaten woonden dicht bij elkaar, vaak in overbevolkte en onhygiënische omstandigheden. Hierdoor kon het virus zich gemakkelijker verspreiden via hoesten, niezen en contact met besmette oppervlakken.

2. Ondervoeding: Veel soldaten leden aan ondervoeding, waardoor hun immuunsysteem verzwakte en ze vatbaarder werden voor infecties.

3. Stress en vermoeidheid: De fysieke en emotionele stress van de strijd, evenals de lange uren en barre omstandigheden in de loopgraven, verzwakten het immuunsysteem van de soldaten verder.

4. Massabeweging van troepen: De voortdurende verplaatsing van troepen tijdens de oorlog, vaak over lange afstanden en in drukke transportomstandigheden, vergemakkelijkte de verspreiding van het virus.

5. Gebrek aan vaccinatie: Er was destijds geen vaccin tegen de griep beschikbaar, en zelfs als dat wel het geval was geweest, zouden de logistieke uitdagingen bij het vaccineren van miljoenen soldaten te midden van een mondiaal conflict enorm zijn geweest.

Als gevolg van deze factoren verspreidde de griep zich als een lopend vuurtje onder de troepen, wat leidde tot wijdverbreide ziekten, een verminderd moreel en een aanzienlijk aantal sterfgevallen.