Een lichaamstemperatuur van 93 graden Fahrenheit (33,9 graden Celsius) voor een volwassene wordt als abnormaal laag beschouwd en wordt medisch 'hypothermie' genoemd. De normale lichaamstemperatuur van volwassenen varieert doorgaans van 97,6 tot 99,6 graden Fahrenheit (36,5 tot 37,5 graden Celsius).

Onderkoeling is een aandoening die optreedt wanneer de kerntemperatuur van het lichaam aanzienlijk onder het normale bereik daalt, meestal onder de 95 ° F. Het is een medisch noodgeval dat tot verschillende complicaties kan leiden, waaronder:

1. Bibberen: In eerste instantie zal het lichaam proberen de temperatuur te verhogen door te rillen.

2. Verwarring en desoriëntatie: Naarmate de temperatuur verder daalt, kan de persoon verwarring, slaperigheid en desoriëntatie ervaren.

3. Verlies van coördinatie en spiercontrole: Motorische vaardigheden en spiercoördinatie kunnen verslechteren.

4. Vertraagde hartslag en ademhaling: De hart- en ademhalingsfrequentie vertragen, wat leidt tot een verminderde zuurstoftoevoer naar de weefsels.

5. Verslechterd beoordelingsvermogen: Het vermogen om goede beslissingen te nemen kan in het gedrang komen.

6. Bewusteloosheid: Als de temperatuur verder daalt, kan de persoon het bewustzijn verliezen.

7. Hartritmestoornissen: Een lage lichaamstemperatuur kan het elektrische geleidingssysteem van het hart verstoren, waardoor het risico op onregelmatige hartritmes toeneemt.

8. Orgaanfalen: Langdurige onderkoeling kan leiden tot orgaanfalen, zoals nier- en leverstoornissen.

Onderkoeling is vooral gevaarlijk voor ouderen, jonge kinderen en mensen met bepaalde medische aandoeningen zoals diabetes of schildklierproblemen. Het is belangrijk om onmiddellijk medische hulp in te roepen als iemand symptomen van onderkoeling vertoont. De behandeling omvat maatregelen om het lichaam van de persoon geleidelijk te verwarmen en de kerntemperatuur tot een veilig bereik te verhogen.