Lichaamstemperatuur is een essentiële factor voor het behoud van de algehele gezondheid en overleving. Afwijkingen van het normale lichaamstemperatuurbereik, dat doorgaans tussen 36,5 °C (97,7 °F) en 37,5 °C (99,5 °F) ligt, kunnen tot verschillende medische aandoeningen leiden. Wanneer de lichaamstemperatuur aanzienlijk onder normaal daalt, wordt dit hypothermie genoemd.

Onderkoeling treedt op wanneer het lichaam sneller warmte verliest dan het warmte kan produceren. Het wordt meestal veroorzaakt door blootstelling aan extreem lage temperaturen, langdurige onderdompeling in koud water of onvoldoende kleding in koude omgevingen. Het menselijk lichaam kan een zekere mate van temperatuurverlies verdragen, maar het bereiken van een kritisch lage lichaamstemperatuur kan levensbedreigend zijn.

De ernst van de onderkoeling wordt bepaald door de mate van temperatuurdaling. Over het algemeen moet de kerntemperatuur van het lichaam, dat wil zeggen de temperatuur van de inwendige organen, substantieel dalen voordat iemand sterft. Medische professionals beschouwen een kerntemperatuur van het lichaam lager dan 35°C (95°F) als een ernstig geval van onderkoeling.

Wanneer de lichaamstemperatuur daalt tot ongeveer 32 °C (89,6 °F) of lager, beginnen de hartslag, de ademhaling en de metabolische functies drastisch te vertragen. De persoon kan het bewustzijn verliezen en in een staat van diepe onderkoeling terechtkomen. In dit stadium beginnen vitale organen defect te raken en heeft het lichaam moeite om de bloedcirculatie en ademhaling op peil te houden.

Onderkoeling kan leiden tot een hartstilstand, coma en uiteindelijk de dood als er niet snel medische behandeling wordt gegeven. Wanneer de kerntemperatuur van een persoon onder de 30°C (86°F) daalt, nemen de overlevingskansen aanzienlijk af en wordt het risico op overlijden groter.

Daarom is het van cruciaal belang om de tekenen en symptomen van onderkoeling te herkennen en onmiddellijk medische hulp in te roepen om ernstige complicaties en mogelijk overlijden te voorkomen.