Septicemie of sepsis is een potentieel levensbedreigende aandoening die optreedt wanneer de reactie van het lichaam op een infectie de eigen weefsels beschadigt. Wanneer de infectiebestrijdingsprocessen het lichaam aanzetten, zorgen ze ervoor dat organen slecht en abnormaal functioneren. Sepsis kan overgaan in een septische shock.

De exacte pathofysiologie van bloedvergiftiging is complex en omvat een ontregelde systemische ontstekingsreactie op infectie, wat leidt tot weefselschade, orgaandisfunctie en mogelijk de dood. Hier is een overzicht van de belangrijkste stappen in de pathofysiologie van bloedvergiftiging:

1. Infectie en binnendringen van ziekteverwekker:

- Bloedvergiftiging begint doorgaans met een primaire infectie op een specifieke plaats in het lichaam, zoals longontsteking, urineweginfectie, huidinfectie of intra-abdominale infectie.

- De infectie kan worden veroorzaakt door verschillende micro-organismen, waaronder bacteriën, schimmels of virussen.

- De ziekteverwekker dringt de weefsels van de gastheer binnen en initieert de ontstekingsreactie.

2. Ontstekingsreactie:

- Als reactie op de infectie zet het lichaam een ​​ontstekingsreactie op om de ziekteverwekker te elimineren en de verspreiding ervan te voorkomen.

- Het immuunsysteem activeert witte bloedcellen, waarbij ontstekingsmediatoren zoals cytokines (bijv. interleukine-1, interleukine-6, tumornecrosefactor-alfa) en chemokines vrijkomen.

- Deze mediatoren veroorzaken vasodilatatie, verhoogde vasculaire permeabiliteit en rekrutering van immuuncellen naar de plaats van infectie.

3. Systemische ontsteking:

- In ernstige gevallen wordt de ontstekingsreactie systemisch, wat leidt tot bloedvergiftiging.

- De overmatige afgifte van ontstekingsmediatoren in de bloedbaan veroorzaakt een ontregeld systemisch ontstekingsreactiesyndroom (SIRS).

4. Microvasculaire disfunctie:

- De ontstekingsmediatoren beschadigen de endotheelcellen die de bloedvaten bekleden, wat leidt tot microvasculaire disfunctie.

- Dit resulteert in een verhoogde capillaire permeabiliteit, vloeistoflekkage en weefseloedeem.

- Het lekken van vocht en eiwitten uit de bloedvaten naar de weefsels veroorzaakt hypotensie, verminderde weefselperfusie en verminderde zuurstoftoevoer naar de organen.

5. Orgaandisfunctie:

- De verminderde weefselperfusie en zuurstoftoevoer leiden tot orgaandisfunctie.

- Vitale organen zoals de longen, nieren, lever, hart en hersenen kunnen worden aangetast.

- Orgaandisfunctie manifesteert zich als symptomen zoals tachypneu, oligurie, verwarring en veranderde mentale toestand.

6. Hypotensie en shock:

- Hypotensie is een veel voorkomend kenmerk van bloedvergiftiging als gevolg van vasodilatatie, verminderde systemische vasculaire weerstand en verminderde hartfunctie.

- Als de gemiddelde arteriële druk ondanks adequate vochtreanimatie onder de 65 mmHg daalt, wordt dit septische shock genoemd.

7. Stollingsafwijkingen:

- Bloedvergiftiging kan ook gedissemineerde intravasculaire coagulatie (DIC) veroorzaken, een aandoening die wordt gekenmerkt door wijdverbreide activering van de coagulatiecascade.

- DIC leidt tot de vorming van kleine bloedstolsels door het hele lichaam, die de bloedstroom kunnen belemmeren, weefsels kunnen beschadigen en bloedingscomplicaties kunnen veroorzaken.

8. Immunosuppressie:

- Langdurige bloedvergiftiging kan resulteren in immunosuppressie, waardoor het vermogen van het lichaam om de infectie effectief te bestrijden wordt aangetast.

- De ontregelde ontstekingsreactie kan de functie van de immuuncellen onderdrukken en de klaring van pathogenen belemmeren.

9. Multi-orgaanfalen en overlijden:

- Als bloedvergiftiging niet onmiddellijk wordt herkend en behandeld, kan dit leiden tot het progressieve multi-orgaandisfunctiesyndroom (MODS).

- MODS houdt het falen van meerdere orgaansystemen in, en gaat gepaard met een hoog sterftecijfer.