De behandeling van ernstige hyponatriëmie hangt af van de onderliggende oorzaak en de ernst van de symptomen. In noodsituaties met ernstige neurologische symptomen kan acute symptomatische hyponatriëmiecorrectie noodzakelijk zijn. Bij chronische hyponatriëmie wordt echter gewoonlijk de voorkeur gegeven aan geleidelijke correctie om de risico's te vermijden die gepaard gaan met snelle correctie, zoals het osmotisch demyelinisatiesyndroom (ODS). Hier is een overzicht van de behandelmethoden:

Ernstige symptomatische hyponatriëmie:

1. Hypertone zoutoplossing (natriumchloride):

- Voor patiënten met ernstige neurologische symptomen zoals toevallen, obtundatie of coma als gevolg van acute ernstige hyponatriëmie is snelle correctie nodig om verdere neurologische schade te voorkomen.

- Intraveneuze (IV) toediening van hypertone zoutoplossing (3% natriumchloride) heeft de voorkeur.

- De infusiesnelheid en het volume van de zoutoplossing zijn afhankelijk van de initiële natriumspiegels en de klinische presentatie van de patiënt.

- Nauwkeurige monitoring van het serumnatrium en de neurologische status is van cruciaal belang om overcorrectie te voorkomen.

2. Mannitol:

- In gevallen waarin hypertone zoutoplossing niet direct beschikbaar is of gecontra-indiceerd is (bijvoorbeeld bij patiënten met hartfalen), kan mannitol, een osmotisch diureticum, worden gebruikt.

- Mannitol onttrekt water aan de extracellulaire ruimte, inclusief de hersenen, waardoor hersenoedeem wordt verminderd.

Chronische hyponatriëmie:

1. Vloeistofbeperking:

- In gevallen van chronische hyponatriëmie wordt, indien de tijd dit toelaat, de voorkeur gegeven aan geleidelijke correctie om ODS te voorkomen.

- Vochtrestrictie wordt vaak gebruikt om de natriumretentie te bevorderen en de natriumspiegels in het serum te verhogen.

- De beperking ligt doorgaans rond de 1000 ml per dag of minder, wat de natuurlijke mechanismen van het lichaam stimuleert om de onbalans te corrigeren.

- Serumnatrium- en vochtbalans moeten nauwlettend worden gecontroleerd tijdens vochtbeperking.

2. Natriumsuppletie:

- Als de natriumspiegels in het serum niet alleen door vochtbeperking verbeteren, kan natriumsuppletie noodzakelijk zijn.

- Afhankelijk van de toestand van de patiënt kunnen orale of enterale natriumtabletten, -capsules of -oplossingen worden gebruikt.

3. Diuretica:

- In sommige gevallen van chronische hyponatriëmie met overmatige waterretentie kunnen diuretica zoals furosemide met voorzichtigheid worden gebruikt om de wateruitscheiding te bevorderen en de effectiviteit van natriumsuppletie te vergroten.

4. Corticosteroïden:

- In bepaalde situaties, zoals bijnierinsufficiëntie of aandoeningen die het vasopressinemetabolisme beïnvloeden (bijv. SIADH), kunnen corticosteroïden noodzakelijk zijn om de onderliggende oorzaak van chronische hyponatriëmie aan te pakken.

Het is belangrijk dat de behandeling van ernstige hyponatriëmie geïndividualiseerd wordt op basis van de klinische presentatie van de patiënt en de onderliggende oorzaak. Nauwkeurige monitoring van serumnatrium, vochtstatus en neurologische symptomen is van cruciaal belang om passende therapeutische beslissingen te kunnen nemen en mogelijke complicaties te voorkomen.