Het juiste antwoord is insuline.

Tijdens gecompenseerde shock vinden er verschillende hormonale veranderingen plaats om de homeostase te behouden en de verminderde bloedstroom en zuurstoftoevoer te compenseren. Deze hormonale reacties omvatten:

1. Verhoogde uitscheiding van catecholamines (epinefrine en noradrenaline) uit het bijniermerg:deze hormonen veroorzaken vasoconstrictie, verhoogde hartslag en contractiliteit, en mobilisatie van energievoorraden.

2. Activering van het renine-angiotensine-aldosteronsysteem (RAAS):Renine wordt door de nieren vrijgegeven als reactie op een verlaagde bloeddruk, wat leidt tot de vorming van angiotensine II, dat vasoconstrictie veroorzaakt en de afgifte van aldosteron uit de bijnieren stimuleert. Aldosteron bevordert de reabsorptie van natrium en de secretie van kalium in de nieren, waardoor de vocht- en elektrolytenbalans in stand wordt gehouden.

3. Verhoogde uitscheiding van antidiuretisch hormoon (ADH) uit de hypofyseachterkwab:ADH werkt in op de nieren om de reabsorptie van water te bevorderen en de urineproductie te verminderen, waardoor het vloeistofvolume behouden blijft.

4. Afgifte van cortisol uit de bijnierschors:Cortisol heeft verschillende effecten, waaronder het bevorderen van de afgifte van glucose uit de lever (gluconeogenese) om de bloedsuikerspiegel op peil te houden en de mobilisatie van vetzuren uit vetweefsel voor energieproductie.

5. Activering van het sympathische zenuwstelsel:Dit leidt tot een verhoogde hartslag, contractiliteit en perifere vasoconstrictie, die helpen de bloeddruk op peil te houden en de bloedstroom naar vitale organen te leiden.

Insuline daarentegen is een hormoon dat betrokken is bij het glucosemetabolisme. Hoewel het insulineniveau tijdens shock kan worden beïnvloed als gevolg van veranderingen in de glucosehomeostase, neemt het doorgaans eerder af dan toe. De primaire rol van insuline is het bevorderen van de opname en het gebruik van glucose door cellen, en tijdens shock verschuift de focus van het lichaam naar het mobiliseren van energievoorraden en het behouden van essentiële functies, wat kan leiden tot verminderde insulinesecretie en verhoogde glucagonsecretie om de bloedsuikerspiegel te verhogen.