Hypoxie

Het belangrijkste effect van hoogte op de longen is hypoxie, een tekort aan zuurstof. Naarmate de hoogte toeneemt, wordt de lucht dunner en neemt de partiële zuurstofdruk (PO2) af. Dit betekent dat er minder zuurstof beschikbaar is voor de longen om op te nemen.

Hyperventilatie

Als reactie op hypoxie verhoogt het lichaam de ademhalingsfrequentie en -diepte. Dit staat bekend als hyperventilatie. Hyperventilatie helpt de hoeveelheid zuurstof te verhogen die door de longen wordt opgenomen, maar kan ook leiden tot respiratoire alkalose, een aandoening waarbij de pH van het bloed te alkalisch wordt.

Longoedeem

Op grote hoogte kunnen de longen met vocht gevuld raken, een aandoening die bekend staat als longoedeem. Dit komt omdat de grote hoogte ervoor zorgt dat de haarvaten in de longen gaan lekken, waardoor vloeistof in de luchtzakjes kan lekken. Longoedeem kan een ernstige aandoening zijn en tot de dood leiden als het niet snel wordt behandeld.

Chronische bergziekte

Mensen die langere tijd op grote hoogte leven, kunnen chronische bergziekte (CMS) ontwikkelen. CMS is een aandoening die wordt gekenmerkt door een aantal symptomen, waaronder kortademigheid, vermoeidheid, hoofdpijn en misselijkheid. CMS kan een slopende aandoening zijn en het leven op grote hoogte moeilijk maken.

Hoogteaanpassing

Na verloop van tijd kan het lichaam zich aanpassen aan de effecten van hoogte. Dit proces staat bekend als hoogteaanpassing. Hoogteaanpassing vindt plaats wanneer het lichaam een ​​aantal veranderingen doorvoert, waaronder het vergroten van het aantal rode bloedcellen, die zuurstof transporteren.

Aanpassing aan de hoogte kan enkele weken of maanden duren, en de mate van aanpassing varieert van persoon tot persoon. Sommige mensen kunnen zich zonder problemen aanpassen aan grote hoogten, terwijl anderen aanzienlijke symptomen kunnen ervaren.