De beslissing om een ​​infectie met het hepatitis B-virus (HBV) te behandelen hangt van verschillende factoren af, waaronder:

1. Chronische Hepatitis B: Behandeling wordt over het algemeen aanbevolen voor mensen met chronische hepatitis B, wat betekent dat ze de infectie al meer dan zes maanden hebben. Chronische HBV-infectie kan leiden tot leverschade, cirrose en leverkanker.

2. HBV DNA-niveaus: Hoge niveaus van HBV-DNA in het bloed wijzen op een hoge virale last en een verhoogd risico op leverschade. Behandeling wordt doorgaans aanbevolen voor personen met aanhoudend verhoogde HBV-DNA-waarden.

3. Leverschade: Behandeling kan worden geadviseerd als er aanwijzingen zijn voor leverschade, zoals verhoogde leverenzymen, ontsteking of fibrose. Leverschade kan worden vastgesteld door middel van bloedonderzoek en leverbiopten.

4. Levercirrose: Behandeling wordt sterk aanbevolen voor mensen met levercirrose veroorzaakt door een HBV-infectie. Cirrose is een vergevorderd stadium van leverlittekens dat kan leiden tot leverfalen en complicaties.

5. Risicofactoren: Bepaalde personen lopen een groter risico op het ontwikkelen van complicaties als gevolg van een HBV-infectie en kunnen voorrang krijgen bij behandeling. Hiertoe behoren personen met co-infecties (bijv. hepatitis C of HIV), personen met een familiegeschiedenis van leverziekte, personen bij wie het immuunsysteem is onderdrukt, of personen die risicovol gedrag vertonen (bijv. intraveneus drugsgebruik of onbeschermde seks).

6. Leeftijd: Behandeling kan gunstiger zijn voor jongere personen met een langere levensverwachting om levercomplicaties op de lange termijn te voorkomen.

7. Zwangerschap: Zwangere vrouwen met een HBV-infectie kunnen nauwlettend toezicht en een antivirale behandeling nodig hebben om overdracht van het virus op de pasgeborene te voorkomen.

Het is van cruciaal belang om een ​​zorgverlener te raadplegen die gespecialiseerd is in leverziekten (hepatoloog) of een specialist in infectieziekten om de beste behandelaanpak te bepalen op basis van individuele omstandigheden en de beoordeling van verschillende factoren. Zij kunnen de meest geschikte behandelingsopties aanbevelen en de respons op de therapie monitoren.