Vagale stimulatie resulteert in een verlaging van de hartslag.

De nervus vagus is de langste zenuw in het lichaam en speelt een sleutelrol bij het reguleren van verschillende lichaamsfuncties, waaronder de hartslag. Stimulatie van de nervus vagus kan op verschillende manieren plaatsvinden, zoals elektrische stimulatie, massage of bepaalde yogapraktijken.

Wanneer de nervus vagus wordt gestimuleerd, activeert deze het parasympathische zenuwstelsel, wat een algeheel kalmerend effect op het lichaam heeft. Een van de belangrijkste effecten van vagale stimulatie is de verlaging van de hartslag. Dit gebeurt omdat de nervus vagus het hart direct innerveert en de activiteit van het sinoatriale (SA) knooppunt beïnvloedt, dat verantwoordelijk is voor het initiëren van elektrische impulsen die de hartslag controleren.

Vagale stimulatie vertraagt ​​de hartslag door verschillende mechanismen:

1. Afname van sympathische activiteit :De nervus vagus kan de activiteit van het sympathische zenuwstelsel remmen, dat verantwoordelijk is voor het verhogen van de hartslag. Wanneer vagale stimulatie de sympathische activiteit vermindert, neemt de hartslag af.

2. Direct effect op het SA-knooppunt :De nervus vagus innerveert rechtstreeks de SA-knoop en kan de elektrische activiteit ervan beïnvloeden. Stimulatie van de nervus vagus kan de SA-knoop hyperpolariseren, waardoor deze minder prikkelbaar wordt en de frequentie van elektrische impulsen die door de knoop worden gegenereerd, wordt verminderd.

3. Verlenging van de refractaire periode :De nervus vagus kan ook de refractaire periode van de hartspier verlengen. De refractaire periode is de tijd waarin de hartspier na een contractie niet kan reageren op een nieuwe elektrische impuls. Het verlengen van de refractaire periode kan de hartslag vertragen door te voorkomen dat deze te snel samentrekt.

Over het geheel genomen heeft vagale stimulatie een aanzienlijke invloed op de hartslag, waardoor het bijdraagt ​​aan het vermogen van het lichaam om een ​​evenwichtige cardiovasculaire functie te behouden en te reageren op verschillende stressoren en fysiologische eisen.