Tijdens een hartaanval wordt de hartspier verstoken van zuurstofrijk bloed, wat leidt tot weefselschade en een afname van het hartminuutvolume. Dit kan resulteren in een daling van de lichaamstemperatuur, ook wel hypothermie genoemd. De normale lichaamstemperatuur ligt tussen 36,5°C en 37,5°C, en onderkoeling treedt op wanneer de lichaamstemperatuur onder de 35°C daalt.

Verschillende factoren dragen bij aan de verlaging van de lichaamstemperatuur tijdens een hartaanval:

Verminderde bloedsomloop:Een hartaanval belemmert de bloedtoevoer naar de hartspier en vermindert de algehele pompefficiëntie van het hart. Dit leidt tot een afname van de circulatie van warm bloed door het lichaam, wat resulteert in een daling van de lichaamstemperatuur.

Perifere vasoconstrictie:Als reactie op de verminderde bloedstroom initieert het lichaam perifere vasoconstrictie, wat de vernauwing van de bloedvaten in de ledematen is. Deze vernauwing leidt de bloedstroom naar vitale organen, maar draagt ​​ook bij aan de verlaging van de huidtemperatuur, waardoor warmteverlies verder wordt bevorderd.

Verminderde metabolische activiteit:De beschadigde hartspier heeft de energieproductie verminderd, wat leidt tot een vermindering van de metabolische activiteit. Dit heeft tot gevolg dat er minder warmte door het lichaam wordt gegenereerd, wat bijdraagt ​​aan de algehele daling van de lichaamstemperatuur.

In ernstige gevallen van een hartaanval kan het lichaam moeite hebben om de temperatuur op peil te houden en kan onderkoeling ontstaan. Hypothermie kan de situatie verder verergeren door afwijkingen in de elektrische geleiding van het hart te veroorzaken, wat mogelijk kan leiden tot aritmieën en verdere complicaties.

Daarom is het monitoren van de lichaamstemperatuur tijdens en na een hartaanval van cruciaal belang om de algehele toestand van de patiënt te beoordelen, complicaties zoals onderkoeling op te sporen en passende medische interventies te begeleiden.