Hartpolarisatie verwijst naar de elektrische ladingen die in het hart aanwezig zijn. Het elektrische systeem van het hart bestaat uit gespecialiseerde cellen, knoopcellen genaamd, die verantwoordelijk zijn voor het genereren en geleiden van elektrische impulsen door de hartspier. Deze knoopcellen hebben een negatieve lading aan de binnenkant en een positieve lading aan de buitenkant.

Tijdens een hartslag wordt een elektrische impuls gegenereerd door de sinoatriale (SA) knoop, gelegen in het rechter atrium. Deze impuls gaat vervolgens door de atrioventriculaire (AV) knoop, gelegen tussen de boezems en de kamers, en vervolgens naar de bundel van His, die zich verdeelt in de linker en rechter bundeltakken. Deze takken leveren de impuls aan de ventriculaire spiervezels, waardoor deze samentrekken en bloed rondpompen.

De elektrische polarisatie van het hart is essentieel voor de gecoördineerde samentrekking van de hartspier. Wanneer de SA-knoop een impuls genereert, depolariseert deze, wat betekent dat de binnenkant van de cel minder negatief en positiever wordt. Deze verandering in de elektrische potentiaal zorgt ervoor dat de impuls zich verspreidt naar aangrenzende cellen, waardoor een depolarisatiegolf ontstaat die door het hart reist. Wanneer de depolarisatiegolf de ventriculaire spiervezels bereikt, zorgt deze ervoor dat deze samentrekken.

De elektrische repolarisatie van het hart vindt plaats na de contractiefase. Tijdens repolarisatie keren de elektrische ladingen terug naar hun oorspronkelijke staat, waarbij de binnenkant van de cellen weer negatief wordt en de buitenkant positief. Door dit proces kan de hartspier ontspannen en zich voorbereiden op de volgende samentrekking.

Over het geheel genomen is hartpolarisatie een fundamenteel proces dat zorgt voor de juiste elektrische geleiding en gecoördineerde samentrekking van de hartspier, waardoor efficiënt bloed door het lichaam kan worden gepompt.